Piotr Bratkowski

Piotr Bratkowski

Ur. 11.04.1955 Zm. 28.09.2021

Wspomnienie

Był poetą i krytykiem literackim. Kochał literaturę, piłkę nożną, Warszawę i koty. Był jednym z największych autorytetów i krytyków współczesnej kultury. Piotr Bratkowski urodził się w Warszawie, był synem Jana Bratkowskiego, aktora i reżysera, oraz Anny z domu Karczewskiej. Był absolwentem stołecznego Liceum Ogólnokształcącego im. ks. Józefa Poniatowskiego oraz filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim, rocznik 1977. Debiutował w 1972 r. wierszami wygłoszonymi w Teatrze Stara Prochownia, jako przerywnik w monodramie Wojciecha Siemiona. Na prasowych łamach pojawił się dwa lata później. W latach 80. był felietonistą miesięcznika „Literatura". Od 1992 roku przez wiele lat pracował w „Gazecie Wyborczej", później w „Rzeczpospolitej”, a od 2002 roku w „Newsweeku”, W tym ostatnim pełnił m.in. funkcje kierownika działu społecznego i działu kulturalnego. Opublikował kilka książek, w tym cztery tomy wierszy („Uniwersytet” (1981), „Strefa skażeń” (1983), „Nauka strzelania” (1990) oraz „Wiersze stare i nowe” (2003), powieść „W stanie wolnym” (1983), zbiór tekstów o muzyce rockowej „Prywatna taśmoteka czyli Słodkie lata 80” (2003), oraz wywiad-rzekę z Tomaszem Lipińskim „Dziwny, dziwny, dziwny” (2015). Piotr Bratkowski był też jurorem Nagrody Literackiej Nike.

Redakcja

Zdjęcie profilowe: Albert Zawada / Agencja Gazeta