Jacques Rogge

Chirurg, w latach 2001-13 był przewodniczył Międzynarodowego Komitetu OIimpijskiego. Potem został mianowany prezydentem honorowym. Jacques Jean Marie Rogge urodził się w Ghent w Belgii. Jego ojciec Charles był inżynierem, ale też zapalonym żeglarzem i to właśnie dzięki niemu młody Jacques Rogge złapał żeglarskiego bakcyla. Ojciec grał też w hokeja i namawiał syna do zajęcia się i tą dyscypliną. - Byłem szybki i sprawny, ale brakowało mi techniki, dlatego w końcu zostawiłem hokej i skoncentrowałem na żeglarstwie – tak w 2011 roku o swoich sportowych początkach opowiadał w wywiadzie dla londyńskiego The Daily Telegraph. I robił to na tyle dobrze, że znalazł się w reprezentacji oimpijskiej Belgii na igrzyskach w latach: 1968 (Meksyk), 1972 (Monachium), i 1976 (Montreal). Ścigał się na jednoosobowych łodziach klasy Finn. Jacques Rogge był też jachtowym mistrzem świata i 16-krotnym mistrzem swojego kraju w rugby. W międzyczasie ukończył studia ma uniwersytecie w rodzinnym Ghent, został chirurgiem ortopedą, specjalizował się w chirurgii kolana. Po zakończeniu kariery sportowej został działaczem sportowym. Pracował w Belgijskim Komitecie Olimpijskim i w 1989 roku stanął na jego czele. W tym samym roku został przewodniczącym Europejskiego Komitetu Olimpijskiego. Ostatnie stanowisko piastował do 2001 roku, kiedy stanął na czele MKOlu. Wsławił się m.in. walką z dopingiem w sporcie i udziałem w stworzeniu Igrzysk olimpijskich młodzieży, które debiutowały w 2010 roku. Ale był też pierwszym szefem MKOl-u, który - począwszy od 2002 roku - podczas igrzysk przebywał w wiosce olimpijskiej razem ze sportowcami. - Medale są istotne, ale nie są wszystkim – przekonywał. – One nie zastąpią tego, co nazywam edukacyjnym aspektem sportu, który integruje a przede wszystkim jest oparty na wartościach. W ostatnich latach życia Jacques Rogge cierpiał z powodu choroby Parkinsona.

Zdjęcie profilowe: Jacek Łagowski / Agencja Gazeta