Teresa Żylis-Gara

Światowej sławy sopranistka. Występowała na najważniejszych scenach operowych świata, jej głos zachwycał głębią, a ona sama osobowością i charyzmą. Teresa Żylis-Gara urodziła się na terenie dzisiejszej Litwy - w Landwardowie, ok. 20 km od Wilna. Po II wojnie światowej przeprowadziła się wraz z rodzicami do Łodzi i tam uczyła się śpiewu. - Piękny okres mojego życia, kiedy się czekało z niecierpliwością na każdą lekcję u prof. Olgi Olginy - u niej uczyłam się w szkole średniej – tak Teresa Żylis-Gara wspominała tamten czas na łamach „Gazety Wyborczej”. - Była to osoba o niezwykłych walorach artystycznych, moralnych i dużej kulturze osobistej. Ubóstwiałam ją i pod każdym względem była dla mnie wzorcem. Ona wpoiła mi poczucie estetyki wykonywanego utworu. Twierdziła, że głos jest po to, by nim malować, rzeźbić, z każdego utworu wydobyć głębię. Miała wielki wpływ na mój rozwój zawodowy. W 1953 roku wygrała Ogólnopolski Konkurs Młodych Wokalistów w Warszawie. Trzy lata później dostała angaż w Operze Krakowskiej, gdzie zadebiutowała tytułową rolą w „Halce” Stanisława Moniuszki. W 1960 r. wywalczyła głosem trzecie miejsce na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Monachium. To dało jej przepustkę na deski teatrów i oper na terenie całych Niemiec, m.in. w Dortmundzie i Düsseldorfie. Później – od końca lat 60. – występowała w Paryżu (grała Donnę Elvirę w „Don Giovannim” Wolfganga Amadeusa Mozarta), w Salzburgu, w słynnej londyńskiej Covent Garden, a już w 1969 roku - na scenie słynnej nowojorskiej Metropolitan Opera. W latach 70. można ją było usłyszeć i zobaczyć na deskach mediolańskiej La Scali. W swoim repertuarze Teresa Żylis-Gara miała ponad 20 ról w operach Giuseppe Verdiego, Richarda Straussa, Giacomo Pucciniego, Wolfganga Amadeusza Mozarta, Ernesta Chaussona. Jej głos został utrwalony na ponad 20 wydawnictwach płytowych. - Nierzadko widzi się śpiewaków, którzy do każdego występu podchodzą tak samo, bez emocji - mówiła w 2001 roku w rozmowie z „Gazetą Wyborczą”. - Ja tak nie potrafię. Uważam, że jeśli naprawdę kocha się to, co się robi, można ocalić swoją pasję. Każdy koncert traktuję wyjątkowo. W latach 80. Teresa Żylis-Gara zamieszkała w Monako. W 2011 r. została odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a rok później otrzymała Order Oficerski Legii Honorowej Republiki Francuskiej. W 2020 roku została honorową obywatelką Łodzi. O śmierci śpiewaczki poinformował m.in. zespół Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie. „Z wielkim smutkiem przyjęliśmy właśnie wiadomość o śmierci Teresy Żylis-Gary. Żegnaj, Maestra…" - napisali pracownicy Opery w poście na Facebooku. – „Jej niezrównany sopran liryczny o urzekającej barwie oraz dramatycznych możliwościach zachwycał zarówno słuchaczy sal koncertowych, jak i publiczność teatrów operowych całego świata: Nowego Jorku, Paryża, Monachium, Londynu, Mediolanu... Odeszła Artystka o nieprzeciętnym talencie, charyzmie, energii. Wspomnienie Jej głosu zostanie z nami na zawsze".

Zdjęcie profilowe: Tomasz Stańczak / Agencja Gazeta