Barbara Połomska

Była gwiazdą polskiego kina lat 50. i 60. Grała główne role w filmach Andrzeja Munka, Jerzego Kawalerowicza i Aleksandra Forda. Była filarem Teatru Powszechnego w Łodzi. Porównywano ją do Brigitte Bardot. Barbara Połomska pochodziła z Bydgoszczy. Była absolwentką tamtejszej szkoły muzycznej, którą ukończyła w 1952 roku oraz Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, rocznik 1956. To ona - atrakcyjna blondynka często porównywana do Brigitte Bardot - razem z Marianem Łączem, dostali role świadków śmierci tajemniczego mężczyzny na początku sensacyjnego „Cienia” (1956) Jerzego Kawalerowicza. W „Eroice” (1957) Andrzeja Munka, jako żona Dzidziusia Górkiewicza (Edward Dziewoński), adorowała węgierskiego oficera (Leon Niemczyk). Powtórzyła tę samą rolę w „Strasznym śnie Dzidziusia Górkiewicza” (1993) Kazimierza Kutza. Jako żonę Dziewońskiego, tym razem Jelonkową, Munk obsadził ją też w „Zezowatym szczęściu” (1960). W „Ósmym dniu tygodnia” (1958, premiera 1983) Aleksandra Forda, Barbara Połomska zagrała przyjaciółkę głównej bohaterki (Sonia Ziemann), a w „Matce Królów” (1982, premiera 1987) Janusza Zaorskiego - sąsiadkę tytułowej Łucji Król (Magda Teresa Wójcik). Poza tym była Sawą w „Warszawskiej syrence” (1956) Tadeusza Makarczyńskiego i kochanką dyrektora Woźniaka w „Dwóch żebrach Adama” (1963) Janusza Morgensterna. Barbara Połomska jako jedna z pierwszych polskich aktorek przecierała szlaki w koprodukcjach, występując w polsko-czeskiej komedii „Zadzwońcie do mojej żony” (1958) Jaroslava Macha, jako przewodniczka towarzysząca w podróży po Polsce czechosłowackiemu pisarzowi (Josef Bek) zbierającemu materiały do książki. A także w czesko-jugosłowiańskim filmie „Gwiazda jedzie na południe” (1959) Oldricha Lipsky’ego, o perypetiach praskiej Orkiestry Symfonicznej podróżującej na festiwal muzyczny do Jugosławii. - Wysłano mnie na międzynarodowe festiwale filmowe do Mar del Plata, Rio de Janeiro i Karlowych Warów - mówiła tygodnikowi "Ekran". - . Stałam się popularną aktorką. Przez całe życie sceniczne związana była z Teatrem Powszechnym w Łodzi, gdzie zagrała m.in. Elizę w „Pigmalionie” (1957) i w „My Fair Lady” (1966), Anielę w „Ślubach panieńskich” (1957), Żonę w „Ich czworo” (1972), Babette w „Biedermannie i podpalaczach” (1979), Królową Małgorzatę w „Iwonie, księżniczce Burgunda” (1983) i babkę Pilchową w „Marszu Polonia” (2012). Jej dynamicznie rozwijającą się karierę przerwały poważne problemy zdrowotne, wymagające długotrwałego leczenia szpitalnego. W październiku 2020 r. w Łódzkiej Alei Gwiazd na ul. Piotrkowskiej odsłonięto - pod jej nieobecność - gwiazdę Barbary Połomskiej. Pięć lat wcześniej dostała srebrny medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Zdjęcie profilowe: Małgorzata Kujawka / Agencja Gazeta