Stanisław Rodziński

Malarz, emerytowany rektor Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Stanisław Rodziński urodził się w Krakowie. Studiował na wydziale malarstwa krakowskiej ASP, a dyplom w pracowni prof. Emila Krchy obronił w 1963 roku. Po studiach był nauczycielem plastyki w domu dziecka, szkole podstawowej, liceum ogólnokształcącym, uczył też w Liceum Plastycznym w Krakowie. Od 1972 roku przez osiem lat mieszkał we Wrocławiu – był docentem w tamtejszej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych. Do rodzinnego miasta powrócił w 1981 roku, aby wykładać w swojej alma mater i związał się z tą uczelnią na dobre, ale uczył też w innych szkołach. W latach 80. wykładał w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, a od roku 1985 współpracował z Instytutem Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ale Stanisław Rodziński nie ograniczał się wyłącznie do dydaktyki. Od lat 70. do 1983 (tj. do likwidacji ZPAP przez władze stanu wojennego) pracował społecznie w Związku Polskich Artystów Plastyków, a w latach 1981-1989 uczestniczył w Ruchu Kultury Niezależnej, m.in. publikując teksty o sztuce w niezależnej od władzy i cenzury prasie podziemnej. W 1989 roku Stanisław Rodziński uzyskał tytuł profesora, a w 1992-profesora zwyczajnego. Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności i Towarzystwa Naukowego Sandomierskiego, a w latach 1991-1992 członkiem Rady Kultury przy premierze RP. W latach 1993–1996 prof. Rodziński piastował stanowisko dziekana wydziału malarstwa krakowskiej ASP, a od 1996 do 2002 roku był rektorem tej uczelni. W tym samym czasie – w latach 1999– 2002 – przewodniczył międzyuczelnianej Konferencji Rektorów Szkół Artystycznych. Od ukończenia studiów miał ponad 100 wystaw indywidualnych w kraju – m.in. w Warszawie, Wrocławiu, Częstochowie, Tarnowie, Nowym Sączu, Lublinie i Łodzi – oraz za granicą: np. w Wiedniu, Rzymie, Londynie, Düsseldorfie, Stuttgarcie oraz Paryżu. Uczestniczył też w ponad dwustu wystawach zbiorowych. Jego prace mają w swoich zbiorach takie instytucje, jak m.in. Muzea Narodowe w Krakowie, Warszawie, Wrocławiu, Poznaniu i Szczecinie, Muzea Archidiecezjalne w Krakowie i Warszawie, Kuria Archidiecezjalna w Krakowie, Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu, Muzeum Historyczno-Etnograficznym w Chojnicach, Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu, Dom Pielgrzyma w Rzymie. Obrazy prof. Rodzińskiego zdobią też kolekcje prywatne w Polsce i za granicą. Poza nauczaniem i tworzeniem, Stanisław Rodziński również o sztuce pisał. Publikował w takich pismach, jak m.in. „Tygodnik Powszechny”, „Znak”, „Więź”, „Gość Niedzielny”, „Dekady Literackie”. „Odra”, „Kultura Paryska”, „Rzeczpospolita”, „Sztuka Sakralna”, „Projekt”, „Życie Duchowe”, „Horyzonty Wychowania”. Był autorem książek o sztuce: „Sztuka na co dzień i od święta” (1999), „Obrazy czasu” (2001), „Mój szkicownik” (2005), „Dzieła - Czasy – Ludzie” (2007), „Autoportret malarza” (2012). Prof. Stanisław Rodziński był za swoją działalność i twórczość wielokrotnie nagradzany. Dostał m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal Papieskiej Rady ds. Kultury „Per Artem ad Deum”, Srebrny Medal Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”. Był doktorem Honoris Causa wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych, a także stypendystą Instytutu Kultury Chrześcijańskiej Jana Pawła II w Rzymie oraz Fundacji Janineum we Wiedniu.

Zdjęcie profilowe: Krzysztof Karolczyk / Agencja Gazeta