Ireneusz Kania
Wspomnienie
Jeden z najwybitniejszych tłumaczy na język polski. W jego przekładzie ukazywały się u nas dzieła Petrarki, Eliadego, Ciorana, Eco i Kawafisa. Znał kilkadziesiąt języków. Ukończył romanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, później prowadził tam zajęcia z przekładu literackiego. Był zafascynowany kulturami azjatyckimi, szczególnie buddyzmem. Debiutował w 1972 r. pracą poświęconą lamajskim maskom tanecznym. Wtedy zaczął też tłumaczyć. Początkowo z języka portugalskiego, do którego dołączył przekłady z angielskiego, niemieckiego, francuskiego, rosyjskiego, rumuńskiego, włoskiego, szwedzkiego, sanskrytu. Uczył języka tybetańskiego. Był autorem ponad 100 przekładów takich autorów jak Petrarka, Luís Vaz de Camões, Mircea Eliade, Emil Cioran, Umberto Eco, Walter Benjamin, Georges Bataille, Konstandinos Kawafis czy pisanych po francusku tekstów Witolda Gombrowicza. Przekładał również takie dzieła jak „Opowieści Zoharu” (z hebrajskiego), „Muttāvali. Księga wypisów starobuddyjskich” (z pali), „Tybetańska Księga Umarłych” (z tybetańskiego) czy pisane w sanskrycie dzieła Bhartryhariego, indyjskiego filozofa z VI w. Jednym z ostatnich przekładów Ireneusza Kani było pierwsze pełne tłumaczenie „Greka Zorby” Nikosa Kazantzakisa.