Justyna Kaczmarek

W dniu 29.04.2021 żegnaliśmy odchodzącą na wieczne odpoczywanie, Szanowaną i Kochaną Justynę Kaczmarek, Żonę, Mamę i Babcię, magistra inżyniera konstrukcji budowlanych, wieloletniego pedagoga Technikum Budowlanego we Wrocławiu. Justyna urodziła się 10.12.1936 roku w Lubaczowie, 80 km na zachód od Lwowa. Jej oboje rodzice pochodzili ze Lwowa, w Lubaczowie zamieszkali rok przed narodzinami córki. Mama Justyny była nauczycielką, tato – urzędnikiem skarbowym. Podczas wojny rodzina mieszkała w Lubaczowie i we Lwowie, a po zakończeniu wojny zamieszkała w Oleśnie. Tutaj Justyna uczęszczała do szkoły podstawowej i do liceum ogólnokształcącego. Po maturze, zdanej w maju 1953 roku, dostała się na Wydział Budownictwa Politechniki Wrocławskiej i przeniosła się do Wrocławia. W 1958 roku uzyskała dyplom magistra inżyniera konstrukcji budowlanych. Na studiach poznała swojego przyszłego męża Andrzeja. Po studiach przez 3 lata pracowała jako kierownik laboratorium w Przedsiębiorstwie Budownictwa Uprzemysłowionego we Wrocławiu. W 1962 roku małżonkowie przenieśli się do Lubania gdzie mąż otrzymał pracę i mieszkanie służbowe. Justyna pracowała w Lubaniu jako starszy inspektor w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej, a potem przez 4 i pół roku jako nauczyciel matematyki w Technikum Mechanicznym. W Lubaniu urodziły się dwie córki Agata i Iga; obie obecnie są lekarkami. W 1969 roku - znowu za sprawą zmiany pracy męża - rodzina przeniosła się do Wrocławia. 1 lutego 1970 roku Justyna rozpoczęła pracę w Technikum Budowlanym we Wrocławiu, z którym związała się i przepracowała w nim 25 lat i 7 miesięcy - jako nauczyciel konstrukcji budowlanych. Za pracę wykonywaną z wielkim zaangażowaniem i pasją otrzymała wiele nagród, m. in.: w 1973 roku nagrodę Kuratora Okręgu Szkolnego we Wrocławiu, w 1987 roku Złoty Krzyż Zasługi, w 1990 roku nagrodę Dyrektora, w 1991 roku nagrodę specjalną Ministra Edukacji Narodowej – „za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i zawodowej” Podczas swojej pracy przygotowywała uczniów do Turniejów i Olimpiad Wiedzy i Umiejętności Budowlanych, a niektórych uczniów – dzięki uzyskanym doskonałym wynikom w tych konkursach – nakłoniła do dalszego twórczego rozwoju. Między innymi Jej uczniem był znany wrocławski architekt. Justyna zakończyła pracę zawodową we wrześniu 1995 roku; już wtedy miała trzech wnuków: Szymona, Wiktora i Filipa; później, w 1999 roku urodziła się wnuczka Łucja. Mąż Justyny – Andrzej – umarł po zaledwie kilkudniowej chorobie w październiku 2020. Żegnaliśmy Go równo pół roku wcześniej, tutaj, w tym samym miejscu. Nasza ukochana Maminko i Babciu, dziękujemy Ci za wszystko; zdajemy sobie sprawę, że zawdzięczamy Ci o wiele więcej, niż nam się wydaje. Będzie nam Ciebie bardzo brakować, ale wiemy, że się kiedyś spotkamy - z Tobą i z Andrzejem – naszym Tatą i Dziadkiem... Spoczywajcie razem w pokoju.