Jacqueline Kennedy Onassis

Wdowa po zamordowanym w listopadzie 1963 roku 35. prezydencie USA J.F. Kennedym, oraz po Aristotelisie Onassisie, bajecznie bogatym greckim armatorze. Jacqueline Bouvier Kennedy Onassis urodziła się w Southampton w stanie Nowy Jork, w bogatej rodzinie maklera giełdowego z Wall Street. Ukończyła ekskluzywne, prywatne szkoły - Chapin School, Holton-Amrs w Waszyngtonie i Farmington w Connecticut. Później studiowała w prestiżowym Vassar College, w paryskiej Sorbonie studiowała sztukę i literaturę francuską, a na Uniwersytecie George’a Washingtona kontynuowała studia z literatury francuskiej. Była atrakcyjną i inteligentną wielbicielką Szekspira, swobodnie władającą francuskim, hiszpańskim i łaciną. Jako dziennikarka „Washington Times-Herald” robiła m.in. reportaże z życia londyńskiego i paryskiego high life'u. W 1953 r. przyszła współpraca z magazynem „Vogue” i materiał jej życia – wywiad z młodym, ambitnym i obiecującym senatorem ze stanu Massachusetts - Johnem F. Kennedym. We wrześniu 1953 r. została jego żoną. Jacqueline miała zaledwie 31 lat, kiedy razem z mężem przeprowadziła się do Białego Domu. Ameryka zachwycała się młodym prezydentem i jego o ponad 10 lat młodszą żoną. Skostniały i hermetyczny Biały Dom przeżył dzięki nim prawdziwą rewolucję. W ponurym gmachu po raz pierwszy pojawiły się małe dzieci, a pani Kennedy zabrała się do gruntownej modernizacji wyposażenia prezydenckiej rezydencji. Cała prasa z pasją pisała o nowym, wreszcie gustownym umeblowaniu Białego Domu. Jako „pierwsza dama” z wdziękiem towarzyszyła prezydentowi w jego podróżach. - Jestem tym facetem, który przyjechał z Jacqueline Kennedy do Paryża - oświadczył prezydent w czasie powitania z Charles'em de Gaulle'em. Francuskie gazety pisały wtedy złośliwie, że sędziwy generał chętniej zajmował się żoną prezydenta USA niż samym Johnem Kennedym. W pamięci Amerykanów pozostały jednak najbardziej jej fotografie, kiedy po zamachu w Dallas w roku 1963 stara się w otwartej limuzynie rozpaczliwie przyjść z pomocą ciężko rannemu mężowi. Pięć lat później zaszokowała uwielbiających ją Amerykanów, wychodząc za mąż za starszego od siebie o 22 lata greckiego armatora Arystotelesa Onassisa. Dla wielu było to równoznaczne ze zdradą pamięci Johna Kennedy'ego. Kiedy Onassis zmarł w roku 1975, odziedziczyła po nim fortunę, ale natychmiast podjęła pracę w jednym z nowojorskich wydawnictw za marne 200 dolarów tygodniowo. Niemal do końca życia pracowała w różnych wydawnictwach książkowych jako redaktorka, inteligentnie i sumiennie spełniając obowiązki. Dwie pasje życiowe pozostały jej do końca: ochrona zabytków architektonicznych i jazda na koniu. Zdołała zablokować zamiary wyburzenia historycznego dworca kolejowego Grand Central w Nowym Jorku i projekt budowy drapacza chmur, który rzucałby głęboki cień na Central Park. Nie napisała żadnych pamiętników, a transkrypt pięciogodzinnego wywiadu, jaki przeprowadził z nią wkrótce po zamachu w Dallas historyk William Manchester, będzie mógł zostać opublikowany dopiero w roku 2067. Będąca dla wielu Amerykanów uosobieniem wdzięku, dyskrecji i prawdziwej elegancji stroju oraz obejścia w autentycznie amerykańskim stylu Jacqueline Kennedy Onassis zmarła na raka węzłów chłonnych.

Zdjęcie profilowe: Everett/East News