Bogdan Kułakowski
Wspomnienie
„Wiadomość o śmierci Bogdana Kułakowskiego, dyrektora szpitala w Nowym Dworze Gdańskim, niesie wielki smutek i niedowierzanie – tak żegnali dyrektora pracownicy Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Nowym Dworze Gdańskim. - COVID-19 to nie fikcja, o czym cały czas przypominamy. Pan dyrektor Kułakowski dał się nam poznać, jako bardzo życzliwy, zawsze gotowy do pomocy sąsiad naszej stacji, także po prostu miły i dobry człowiek. Tyle razy widzieliśmy go przez okno, jak obładowany gadżetami pakował się do auta i jechał do ludzi, do mieszkańców. Już nie zdążymy tego okna otworzyć i się przywitać”. Bogdan Kułakowski w 1994 r. zdobył mandat malborskiego radnego. Był radnym także w kadencjach 1998-2002 i 2002-06. Pełnił funkcję prezesa Malborskiego Towarzystwa Budownictwa Społecznego. W latach 2014-18 był przewodniczącym Rady Powiatu Malborskiego. W kolejnej kadencji - członkiem zarządu powiatu i dyrektorem szpitala w Nowym Dworze Gdańskim. W listopadzie 2020 r. trafił do szpitala. W połowie grudnia Paweł Chodyniak, prezes Powiatowego Centrum Zdrowia w Malborku, informował lokalne media: „Stan pana dyrektora był średni, kiedy trafił do szpitala ponad trzy tygodnie temu, ale w szybkim czasie zaczął się pogarszać i konieczne było zastosowanie respiratoroterapii”. Dyrektor zmarł 31 grudnia 2020 r. Miał 64 lata. Został pochowany 8 stycznia 2021 roku na Cmentarzu Komunalnym w Malborku przy dźwiękach sygnałów karetek pogotowia. Mimo pandemii na cmentarzu żegnały go tłumy. Ks. Arkadiusz Śnigier, proboszcz MBNP i dziekan dekanatu Malbork, na mszy pogrzebowej wspominał: – Miałem radość poznania go 11 lat temu i miałem przywilej cieszenia się jego przyjaźnią. Poznałem jego dwie najważniejsze, moim zdaniem, cechy, które złożyły się na to, że był taki wyjątkowy. Jedna cecha to wrażliwość, a druga – dobroć serca. Ludzie wrażliwi nie mają łatwo. Płacą często sporą cenę za swoją wrażliwość. Ludzie dobrego serca natomiast zmieniają świat, w którym żyją. Bogdan był typem człowieka, który chciał pomóc drugiemu tak, jak tylko potrafi, tak, jak tylko było to możliwe. Słuchał i działał. Dzięki Bogu liczni mogli doświadczyć szlachetności jego serca dzięki temu, że Bogdan odnalazł swe miejsce w życiu publicznym.