Zdzisław Samsonowicz

Był jednym z pierwszych studentów Politechniki Wrocławskiej, ale też autorem 17 patentów krajowych i 10 zagranicznych oraz wielu podręczników i innych prac naukowych. Został zapamiętany z tego, że nikogo nie oblał na egzaminie. Zdzisław Samsonowicz urodził się w Dębicy. W czasie II wojny światowej walczył w Armii Krajowej (pseud. Orski, dosłużył się stopnia kapitana). Maturę zdał w lipcu 1945 roku. Na studia najpierw wybrał się do Gliwic, gdzie studiował jego brat. - Potem pojechaliśmy do Wrocławia, do którego dostać się było sporym kłopotem, bo jeszcze niektóre wjazdy były zasypane - opowiadał. - Pamiętam smród niesamowity, bo jeszcze wszystko się tliło. Jechaliśmy wieczorem w zupełnej ciszy. Myślałem: „Po coś ty tu przyjechał?”. We Wrocławiu został jednym z założycieli i pierwszych członków Straży Akademickiej Politechniki Wrocławskiej, która zajmowała się odbudową uczelni oraz ochroną jej mienia przed rozgrabieniem. Zdzisław Samsonowicz był też jednym z pierwszych studentów Politechniki Wrocławskiej, oraz szefem transportu i kierownikiem Sekcji Motorowej AZS. - Myśmy chcieli studiować, a nigdzie nie można się było dostać, bo było już bardzo późno. Wszystko: Warszawa, Kraków, Poznań były już zajęte - wspominał okres powojenny. W 1961 roku Zdzisław Samsonowicz otrzymał stopień doktora nauk technicznych, cztery lata później obronił habilitację. Profesorem zwyczajnym został w 1986 roku. Nigdy nikomu nie wpisał oceny niedostatecznej. - Mówiłem studentowi na przykład, że dzisiaj jest niedostatecznie i oddawałem mu indeks - opowiadał. - Miał się do mnie zgłosić, kiedy będzie umiał. Uważałem, że tą negatywną oceną nie poprawiam jego wiadomości, jego stanu wiedzy, że to nie ma najmniejszego sensu. Był twórcą dwóch szkół naukowych: Mechanizacji i Automatyzacji Odlewnictwa oraz Doskonalenia Metod Badawczych Materiałów Formierskich. Na Politechnice Wrocławskiej został prodziekanem i kierownikiem Zakładu Mechanizacji Automatyzacji Odlewnictwa oraz Zakładu Odlewnictwa. Wykładał gościnnie na uczelniach krajowych i zagranicznych, m.in. w Magdeburgu i Kijowie. Był autorem 17 patentów krajowych i 10 zagranicznych, a także 287 prac naukowych, w tym 17 podręczników i skryptów. Wchodził w skład Zespołu Ekspertów Kierunku Automatyka i Robotyka w Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego i Nauki. W latach 1959-1965 Zdzisław Samsonowicz współpracował z Kliniką Kardiochirurgii Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1996 roku został doceniony, jako jeden z trzech wybitnych perfuzjonistów (czyli specjalistów obsługujących płucoserce) w Europie podczas 26. Zjazdu Sekcji Chirurgii Klatki Piersiowej, Serca i Naczyń Towarzystwa Chirurgów Polskich. Poza tym za swoją działalność otrzymał m.in. Państwową Nagrodę II stopnia, osiem nagród ministra, 39 nagród rektora, trzy dziekana, siedem dyrektora instytutu, nagrodę Senatu, Srebrną i Złotą im. J. Buzka. W 2010 r. został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

Zdjęcie profilowe: Materiały Politechniki Wrocławskiej