Nie tylko projektant, także wizjoner, wynalazca, admirator sztuki, biznesmen. Zdaniem jednych zdemokratyzował modę, zdaniem innych przyczynił się do światowej globalizacji. Pierre Cardin urodził się we Włoszech w miejscowości San Biagio di Callalta niedaleko Wenecji. Jego rodzice przeprowadzili się do Francji, gdy ich syn miał dwa latka. Podobno mały Pierre już w czasach szkolnych miał interesować się bardziej kostiumografią i architekturą niż wspólnymi zabawami z rówieśnikami. W 1936 roku, kiedy miał 14 lat, już był uczniem sukiennika, w którego warsztacie przyswajał podstawy projektowania i konstrukcji ubioru. Trzy lata później zaczął pracować u krawca w Vichy, u którego szył garnitury dla kobiet. W czasie II wojny światowej Pierre Cardin pracował dla Czerwonego Krzyża. Po wojnie Cardin zamieszkał w Paryżu, gdzie studiował architekturę i zdobywał doświadczenie, pracując m.in. z Elsą Schiaparelli i Jeanem Cocteau. W 1947 roku był też krótko szefem atelier Christiana Diora. Te wszystkie doświadczenia pozwoliły mu na założenie w 1950 roku własnego domu mody. Jego nazwiskiem podpisywane były nie tylko ubrania, ale też kosmetyki, a z czasem kilkadziesiąt typów różnych wyrobów, których producentom sprzedawał licencje na wykorzystanie swojego logo. Pierre Cardin znany był m.in. z awangardowego stylu i upodobania do geometrycznych kształtów. Choć początkowo tworzył modę w duchu haute couture, z czasem skupił się kolekcjach prêt-à-porter, czyli na strojach „gotowych do noszenia” i produkowanych seryjnie. Projektował też wnętrza samochodów, m.in. dla American Motors Corporation. Cardin miał kilka restauracji (m.in. w Nowym Jorku, Londynie i Pekinie) oraz – należący wcześniej do markiza Donatiena Alphonse’a Françoisa de Sade – zamek w Lacoste, w którym projektant organizował festiwale teatralne. Chętnie inwestował w teatr, taniec i muzykę.