Włodzimierz Wander
Wspomnienie
Kompozytor, wokalista, saksofonista. Był ważną postacią w historii polskiej muzyki rozrywkowej. Jest uznawany za jednego z prekursorów polskiej muzyki rock and rollowej, w czasach PRL-u dla niepoznaki zwanej Big Beatem. Był związany z takimi grupami jak Niebiesko-Czarni i Polanie. Włodzimierz Wander urodził się w Łodzi. Uczył się grać na instrumentach klasycznych – początkowo na skrzypcach i fortepianie, ale średnią szkołę muzyczną ukończył w klasie klarnetu. Debiutował w 1959 roku podczas krakowskich juwenaliów - grał wtedy w zespole dixielandowym Tiger Rag. Później związany był z formacją Modern Jazz Swing, gdzie poznał perkusistę Andrzeja Nebeskiego. Od 1962 roku był kierownikiem artystycznym kultowej grupy Niebiesko-Czarni. Po trzech latach, z kolegami z zespołu: Nebeskim, basistą Zbigniewem Bernolakiem oraz z gitarzystami - Piotrem Puławskim i Wiesławem Bernolakiem z Czerwono Czarnych, założył grupę Polanie, która koncertowała w takich krajach jak RFN, Dania oraz ZSRR, nagrała jedną płytę długogrającą i trzy minialbumy. Ma też na koncie wspólną trasę z grupą Erikiem Burdonem i jego The Animals, po którym Polanie z zespołu big-beatowego przeistoczyli się w grupę rhythm and bluesową. Kiedy łódzka grupa rozpadła się w 1968 roku, Wander stworzył swój autorski projekt - Wanderpol. Po roku 1972 ta formacja zyskała międzynarodową rozpoznawalność - głównie w państwach bloku socjalistycznego. Wander cieszył się też dużą sympatią w ośrodkach polonijnych w Los Angeles i Chicago: do tego stopnia, że w styczniu 1977 roku muzyk na dobre przeprowadził się do USA. Od 1984 do 2003 roku prowadził popularny wśród emigrantów polskich zamieszkujących aglomerację chicagowską klub „Cardinal”, w którym występowały największe gwiazdy polskiej estrady takie jak: Krystyna Prońko, Czesław Niemen, Stan Borys, No To Co, Skaldowie, Piotr Fronczewski. Włodzimierz Wander zmarł w Chicago. Przyczyną śmierci była długoletnia przypadłość – muzyk zmagał się z chorobą Alzheimera.