Zenon Plech

Jeden z najwybitniejszych zawodników w historii polskiego żużla. Pochodził z okolic Gorzowa Wlkp., podczas kariery żużlowej reprezentował dwa kluby: Stal Gorzów i Wybrzeże Gdańsk. Zenon Plech zdobywał indywidualne mistrzostwo Polski pięć razy (1972, 1974, 1979, 1984, 1985), dwa razy był drugi (1981, 1983). Trzykrotnie zdobywał Złoty Kask (1973, 1974, 1978), a w 1975 roku zajął drugie miejsce. W swoim dorobku ma też triumf - w 1971 roku - w zawodach o Srebrny Kask. Osiem razy jeździł w finałach indywidualnych mistrzostw świata (1973, 1974, 1975, 1976, 1979, 1980, 1981, 1983). Dwa razy stawał na podium tej imprezy: brązowy medal wywalczył na Stadionie Śląskim w Chorzowie w swoim pierwszym starcie (mistrzem został wówczas zmarły także w 2020 roku Jerzy Szczakiel). Po srebro sięgnął sześć lat później, również na Stadionie Śląskim. Zenon Plech był wychowankiem Stali Gorzów Wielkopolski, w której barwach startował od 1970 do 1976 roku. Później przeniósł się do Wybrzeża Gdańsk, w którym startował do końca swojej kariery w 1987 roku. W latach 70. i 80. jeździł też w najsilniejszej wówczas lidze angielskiej – w Hackney Hawks i Sheffield Tigers. Po zakończeniu kariery był trenerem Wybrzeża Gdańsk, Stali Gorzów i WTS-u Wrocław oraz Polonii Bydgoszcz. W 2001 r. poprowadził kadrę Polski do drugiego miejsca w Drużynowym Pucharze Świata. W 2006 roku założył Fundację Wspierania Rozwoju Kultury Fizycznej i Sportu, która – z sukcesami – prowadziła szkółkę miniżużlową przy Wybrzeżu Gdańsk: w 2006 roku ta drużyna zdobyła brązowy medal Drużynowych Mistrzostw Polski, rok później była druga, a w roku 2008 - zdobyła tytuł drużynowych mistrzów Polski. 1 września 2018 roku Zenon Plech został włączony do Galerii Sław Żużlowej Reprezentacji Polski. Znalazł się tam w towarzystwie m.in. Tomasza Golloba, Jarosława Hampla, Romana Jankowskiego, Antoniego Woryny i wspomnianego wcześniej Jerzego Szczakiela.

Zdjęcie profilowe: Krzysztof Szatkowski / Agencja Gazeta