Andrzej Kaczmarek
Wspomnienie
Pułkownik Andrzej Kaczmarek urodził się 17 listopada 1936 roku w Ratoszynie, na Ziemi Lubelskiej, w rodzinie nauczycielskiej, dwa lata po swoim bracie Jerzym. Rodzice – Franciszek i Leokadia byli nauczycielami w szkołach wiejskich Lubelszczyzny. Ojciec w stopniu podporucznika brał udział w ramach Korpusu Obrony Pogranicza w kampanii wrześniowej 1939 roku oraz jako dowódca plutonu ckm w szeregach 1. Armii Wojska Polskiego od września 1944 do lutego 1945 roku, gdy został ciężko ranny w walkach na Wale Pomorskim. W sierpniu 1945 roku rodzina przeniosła się do Wrocławia, gdzie rodzice kontynuowali pracę jako nauczyciele szkół średnich i wyższych do 1966 roku. Do szkoły podstawowej uczęszczał w latach 1942-1949, a w latach 1949-1953 – do II Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu. Od 1953 do 1958 roku studiował na Politechnice Wrocławskiej i uzyskał dyplom magistra inżyniera konstrukcji budowlanych. Jednocześnie ukończył Studium Wojskowe ze stopniem plutonowego podchorążego. W latach 1958-1962 pracował jako kierownik budowy w budownictwie cywilnym w Legnicy, Bielawie i we Wrocławiu. W 1962 roku został awansowany na stopień podporucznika i powołany do wojskowej służby okresowej, a następnie zawodowej w Łużyckiej Brygadzie Wojsk Ochrony Pogranicza w Lubaniu, gdzie od 1962 do 1969 roku pełnił funkcję szefa Wydziału Inwestycji i Remontów. W roku 1963 awansował do stopnia porucznika, a w 1967 – do stopnia kapitana. W 1969 r. został przeniesiony do służby w Zarządzie Kwaterunkowo-Budowlanym Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu, w Wydziale Eksploatacji i Technicznego Utrzymania Nieruchomości. W latach 1972-1981 kierował Wydziałem Zaplecza Budów. Kolejne awanse to: w 1972 roku do stopnia majora i w 1975 r. – podpułkownika. W 1981 roku został przeniesiony do służby w Wojskowym Rejonowym Zarządzie Kwaterunkowo-Budowlanym we Wrocławiu na stanowisko zastępcy szefa. W 1985 roku awansowany do stopnia pułkownika, a 1990 roku objął funkcję szefa WRZKB. W 1996 roku zwolniony do rezerwy z wysługą 42 lat i pięciu miesięcy. Szczególnie doceniane okresy służby wojskowej to: - w Łużyckiej Brygadzie WOP – rozbudowa i modernizacja obiektów jednostek granicznych na odcinku 350 km w okresie budowy kopalni i elektrowni Turoszów; - tworzenie stacjonarnych baz warsztatowo-produkcyjnych w jednostkach wykonawczych i organach rejonowych zakwaterowania i budownictwa wojskowej Śląskiego Okręgu Wojskowego; - kierowanie zarządem rejonowym we Wrocławiu i udział w jego reorganizacji, obejmującej jednostki w województwie dolnośląskim i opolskim w latach 1990-96. Płk Andrzej Kaczmarek stale podnosił swoje kwalifikacje zawodowe. Między innymi w 1980 roku ukończył studia podyplomowe w Instytucie Organizacji, Zarządzania i Ekonomiki Przemysłu Budowlanego w Warszawie, a w 1989 kurs rzeczoznawcy mykologiczno-budowlanego, zaś 1992 roku kurs rzeczoznawcy szacowania nieruchomości budowlanych. Po zakończeniu służby wojskowej, w latach 1996-99, podjął pracę na stanowisku starszego specjalisty w VI Biurze Inspekcyjno-Kontrolnym państwowego nadzoru budowlanego. Najważniejsze odznaczenia i wyróżnienia, którymi uhonorowano pułkownika Andrzeja Kaczmarka to: - państwowe: Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, - wojskowe medale - złote: W Służbie Ojczyzny, Za Zasługi dla Obronności Kraju, - srebrne: Za Zasługi dla Ochrony Granic, Za Zasługi dla Pożarnictwa, - resortowe: Za Zasługi dla Wrocławia, Za Zasługi dla Budownictwa Dolnego Śląska oraz Za Zasługi dla Ministerstwa Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych. W trakcie służby i po jej zakończeniu prowadził wieloletnią, aktywną działalność w różnych stowarzyszeniach, za którą otrzymał wiele wyróżnień, między innymi: Złote Odznaki z Diamentem Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budowlanych oraz Polskiego Stowarzyszenia Mykologów Budownictwa, Srebrną Odznakę Za Zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego i Srebrną Odznakę „Zasłużony Działkowiec”. Od 1960 roku pozostawał w szczęśliwym związku małżeńskim z Justyną – inżynierem i pedagogiem szkół budowlanych we Wrocławiu. Wspólnie wychowali dwie wspaniałe córki, Agatę i Igę, które są lekarkami oraz doczekali się trzech udanych wnuków - Szymona, Wiktora, Filipa i jednej wnuczki Łucji.