Max von Sydow

Właściwie nazywał się Carl Adolf von Sydow. Był aktorem, który potrafił stworzyć wybitne role w filmach Ingmara Bergmana, ale przy okazji nie stronił od produkcji mniej ambitnych - z pogranicza horroru i kina klasy B. Urodził się w Lund, w południowo-zachodniej Szwecji, w rodzinie baronówny i profesora etnologii na miejscowym uniwersytecie. O aktorstwie marzył od wczesnych lat młodzieńczych – już w szkole średniej założył z kolegami klub teatralny. Konsekwentnie realizując to marzenie, w 1948 roku rozpoczął studia w Królewskiej Akademii Teatralnej w Sztokholmie. Najsłynniejsze role zagrał u Ingmara Bergmana, m.in. w „Siódmej pieczęci” („Det sjunde inseglet”, 1957), gdzie rozgrywał szachowy pojedynek ze śmiercią, oraz w „Tam, gdzie rosną poziomki" („Smultronstället”, 1957) i „Źródle” („Jungfrukällan”, 1960). Hollywood zainteresowało się Szwedem w połowie lat 60. dzięki postaci Jezusa w kostiumowej superprodukcji „Opowieść wszechczasów" (The Greatest Story Ever Told, 1965), w której partnerował m.in. Charltonowi Hestonowi, Martinowi Landau, Sidneyowi Poitier, Telly Savalasowi, Shelley Winters i Johnowi Wayne. Później grał w USA role wielkie - takie jak ojciec Merrin w „Egzorcyście” („The Exorcist”, 1973) i „Egzorcyście II: Heretyku" („The Exorcist II: The Heretic”, 1977) - oraz czysto rozrywkowe, np. cesarza Ming w kolorowym „Flashu Gordonie” (1980), Króla Osrica w „Conanie Barbarzyńcy” („Conan the Barbarian, 1982) i sędziego Najwyższego Fargo w obrazie „Sędzia Dredd” (1995). Wystąpił też w „Trzech dniach Kondora" (1975), „Diunie” (1984), „Raporcie mniejszości” (2002), „Robin Hoodzie” (2010). Podziwiał Ala Pacino, Marlona Brando i Roberta de Niro. - Wydają się tacy autentyczni w tym, co robią - mówił skromnie. Sam na koncie miał dwie nominacje do Oscara - za role w filmach „Pelle zwycięzca" („Pelle erobreren”, 1987) oraz „Strasznie głośno, niesamowicie blisko” („Extremely Loud & Incredibly Close”, 2011). W ostatnich latach można go było podziwiać w „Grze o tron" (2011). W hitowym serialu HBO pojawił się w kilku odcinkach, jako Trójoka Wrona - duchowy przewodnik Brana Starka. Oglądaliśmy go też w „Gwiezdnych wojnach: Przebudzeniu mocy" (2015).

Zdjęcie profilowe: East News