Tadeusz Ślusarski
Wspomnienie
Najbardziej utytułowany polski tyczkarz, chociaż w swojej rodzinnej miejscowości – Żarach – najpierw trenował w drużynie piłki ręcznej. Kariera Tadeusza Ślusarskiego nabrała tempa, kiedy po maturze przeniósł się do Warszawy, do Skry. Lata 70. to jego złoty okres. Był pięciokrotnym mistrzem Polski, cztery razy poprawiał rekord kraju. Na koncie miał też rekord Europy (5,62 m) i halowy rekord świata (5,56m). Trzy razy startował na igrzyskach olimpijskich - najpierw z mizernym skutkiem w Monachium (1972), ale cztery lata później w Montrealu zdobył złoto. Startował z kontuzją i zdołał oddać tylko trzy skoki. Twierdził, że był to jego najszczęśliwszy dzień w życiu. Do tego trofeum dorzucił jeszcze srebro wywalczone w 1980 roku w Moskwie – uległ jedynie Władysławowi Kozakiewiczowi. W ostatnich latach życia pracował jako trener Startu Otwock, ale przymierzał się do objęcia funkcji trenera reprezentacji tyczkarzy. Zginął w wypadku pod Szczecinem wraz z innym mistrzem olimpijskim Władysławem Komarem. Prowadził Ślusarski, Komar spał na tylnym siedzeniu. Z niewiadomych przyczyn najechał na nich renault prowadzony przez innego olimpijczyka, sprintera Jarosława Marca.
Powiązane artykuły
