Richard Pryor

Richard Prior urodził się w Peorii w stanie Illinois. O swoim dzieciństwie mówił niechęnie. Ojciec był barmanem, a w wolnych chwilach próbował swoich sił w boksie. Rodzice pobrali się, kiedy Richard miał trzy lata, ale ten związek nie przetrwał długo. Wychowywała go głównie babcia. Przed niewesołym życiem rodzinnym uciekał w grę. W szkole pełnił rolę klasowego klowna, podobno to właśnie wtedy odkrył, że aktorstwo jest jego żywiołem. Wkrótce potem w lokalnym centrum rozrywki wystąpił w przedstawieniu „Rumpelstiltskin”. Przez jakiś czas występował, jako stand-upper w afroamerykańskich klubach jak St. Louis i Pittsburgh. W 1963 roku zamieszkał w Nowym Jorku, rok później debiutował na małym ekranie w show telewizyjnym „On Broadway Tonight”. Później pojawiał się w takich programach, jak „The Merv Griffin Show” i „The Ed Sullivan Show”. Pod koniec lat 60. Pryor zagrał pierwsze niewielkie role w filmie. Wystąpił wtedy w „Zajętym ciele” (1967) oraz „Wild in the Streets” (1968). Na początku lat 70. Richard Prior odniósł pierwsze sukcesy na dużym ekranie. Podobał się m.in. w drugoplanowej roli pianisty w biograficznym obrazie „Lady śpiewa bluesa” (1972) Sidneya J. Furie. Dwa lata później hitem okazała się parodia westernu „Płonące siodła”, którego Pryor był współscenarzystą. Po nim przyszły następne – „Transamerican Express” (1976) Arthura Hillera i „Błyskawicznie” (1977) Michaela Schultza. W tym ostatnim Pryor wcielił się w rolę Wendella Scotta, pierwszego afroamerykańskiego kierowcę wyścigowego. W międzyczasie zdobył swoją pierwszą nagrodę Emmy (1972) za telewizyjną komedię „Lily” oraz nagrodę Grammy (1974) za płytę z najlepszym nagraniem komediowym. W 1986 roku u Richarda Pryora zdiagnozowano stwardnienie rozsiane, chorobę atakującą centralny układ nerwowy. Mimo postępującej choroby ciągle grał w takich obrazach, jak m.in. „Stan krytyczny” (1987) Michael Apted, „Nic nie widziałem, nic nie słyszałem” (1989) Arthura Hillera, „Noce Harlemu” (1989) Eddiego Murphy’ego. W 1998 roku został pierwszym laureatem nagrody The Mark Twain Prize for American Humor przyznawanej przez Centrum Kennedy’ego. Aktor zmarł na atak serca w szpitalu w Los Angeles.

Zdjęcie profilowe: Everett Collection/ East News