Ostatni francuski laureat literackiej Nagrody Nobla (1985). Obok Alaina Robbe-Grilleta, Michela Butora i Nathalie Sarraut należał na przełomie lat 50. i 60. do twórców tzw. nowej powieści. Eksperymentowali oni z technikami narracyjnymi - z czasem powieściowym, ze strumieniem świadomości. W odróżnieniu jednak od innych przedstawicieli tej awangardowej szkoły Simon traktował eksperyment instrumentalnie - jako środek definiowania człowieka na tle historii. Tak też jest w jego najgłośniejszej powieści "Droga przez Flandrię" (1960, wyd. polskie 1962) łączącej czas klęski armii francuskiej w 1940 r. z reminiscencjami sięgającymi Wielkiej Rewolucji Francuskiej.