Zhao Ziyang

Historia zapamięta go jako przywódcę partii, który w 1989 r. poparł protestujących studentów na placu Tiananmen. Ówczesny sekretarz generalny przemówił do nich przez megafon, przepraszając, że zjawił się za późno, i błagając, by się rozeszli. Wiedział, że tym samym podpisał na siebie wyrok, bo na zamkniętej partyjnej naradzie decyzja o wysyłaniu czołgów na studentów już wówczas zapadła. Pozbawiony wszystkich stanowisk następne 15 lat przesiedział w areszcie domowym na terenie rządowego kompleksu Zhongnanhai. Zhao był protegowanym Deng Xiaopinga, ojca chińskiej reformy rynkowej, i wykonawcą jego polityki. W latach 1980-87 był premierem, od 1987 do 1989 r. sekretarzem generalnym partii komunistycznej. Przeprowadził dekolektywizację wsi i popierał rozwój sektora prywatnego. Chciał, by reformom gospodarczym towarzyszyła liberalizacja polityczna. Jego nazwisko to symbol demokratyzacji Chin