Jan Paweł Gawlik
Wspomnienie
Dyrektor Starego Teatru w Krakowie w latach 1970–1980. Za jego rządów na scenie Starego legendarne spektakle zrealizowali Konrad Swinarski, Jerzy Jarocki i Andrzej Wajda. Urodzony we Lwowie, żołnierz AK, w 1946 r. zamieszkał w Krakowie. Ukończył Akademię Handlową, Szkołę Nauk Politycznych i Społecznych oraz Studium Dziennikarskiego UJ. Stary Teatr objął po rezygnacji Zygmunta Hübnera, który ustąpił w ramach protestu wobec cezury spektakli. Za jego rządów Stary Teatr stał się najważniejszą sceną w kraju. W pierwszej połowie lat 70. na scenie Starego odbyły się premiery przedstawień, które weszły do kanonu arcydzieł polskiego teatru: "Biesy" Dostojewskiego w inscenizacji Wajdy, spektakle w reżyserii Jarockiego: "Szewcy" i "Matka" Witkacego, "Wiśniowy sad" Czechowa oraz inscenizacje Swinarskiego: "Dziady" Mickiewicza i "Wyzwolenie" Wyspiańskiego. W 1980 r. Gawlik podał się do dymisji wskutek sporu z zespołem reprezentowanym przez zakładową "Solidarność", został zastąpiony przez popieranego przez artystów Stanisława Radwana. W latach 1977-82 był szefem Teatru Telewizji. Później, do 1985 r., kierował jednocześnie Teatrem Dramatycznym i Teatrem Rzeczypospolitej w Warszawie. W 1985 r. objął po Mikołaju Grabowskim krakowski Teatr im. Słowackiego, którego dyrektorem był do przejścia na emeryturę w 1989 r. Jan Paweł Gawlik był autorem wielu publikacji na temat teatru, monografii o kabarecie Jama Michalika "Powrót do Jamy" (1961), tomu szkiców "Twarze teatru" (1963), sztuk: "Pokusa", "Egzamin", "Tor", "Wybór", "Portret", "Procedura". W 1989 r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2016 r. odznaką „Honoris Gratia” za zasługi dla Krakowa.