László Rajk Jr

Jego ojciec László Rajk po wojnie był wysoko postawionym komunistą, ministrem i byłym szefem tajnej policji politycznej AVO. Gdy naraził się szefowi Węgierskiej Partii Komunistycznej Mátyásowi Rákosiemu, ten kazał go aresztować za udział w spisku kontrrewolucyjnym i doprowadził do skazania go na śmierć w pokazowym procesie. Jego syn miał wtedy niespełna dziewięć miesięcy. Oddano go do sierocińca, bo matka Julianna Foldi także została wtrącona do więzienia. Przymusowo zmieniono mu nazwisko na István Kovács. Odzyskał własne dopiero wtedy, gdy wypuszczono na wolność jego matkę, w 1954 r. Na fali odwilży jego ojciec został zrehabilitowany. Ledwie miesiąc później, po klęsce rewolucji węgierskiej, László Rajk wraz z matką został deportowany do Rumunii. Pozwolono im wrócić na Węgry dopiero dwa lata później. Rajk studiował architekturę na politechnice w Budapeszcie, a następnie w Montrealu. Po powrocie podjął pracę w swoim zawodzie, jednocześnie zaangażował się w działalność opozycyjną. Rozprowadzał podziemne czasopisma, a w 1988 r. był jednym z założycieli Związku Wolnych Demokratów. W 1990 r. został wybrany do parlamentu. Posłem był do 1996 r., ustąpił w związku z aferą korupcyjną w partii, z którą był jednak związany jeszcze pięć lat. Pracował jako architekt i scenograf, projektował także okładki książek, wykładał w budapeszteńskiej szkole filmowej. Zaprojektował m.in. scenografię do oscarowego filmu „Syn Szawła” László Nemesa (2015). W 1996 r. Rajk Jr otrzymał francuski Order Narodowy Zasługi, w 2006 r. polski Order Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, a 2009 r. Nagrodę Kossutha, najwyższe węgierskie odznaczenie za zasługi w dziedzinie kultury.