Jako 26-latek został najmłodszym dowódcą eskadry Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii. W wieku 100 lat został wybrany twarzą wystawy z okazji stulecia RAF. Głosowało na niego 325 tys. osób. Franciszek Kornicki urodził się w Wereszynie niedaleko Hrubieszowa na Zamojszczyźnie. Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie ukończył z 3. lokatą wśród 173 absolwentów. Następnie służył w 162. Eskadrze Myśliwskiej. W jej składzie walczył podczas kampanii wrześniowej w 1939 r. Po intensywnej nauce angielskiego we wrześniu 1940 r. został pilotem 307. Dywizjonu Myśliwskiego Nocnego. Służył w Dywizjonie 303 i 315, a w lutym 1943 r. jako najmłodszy dowódca dywizjonu Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii objął Dywizjon 308. W maju 1943 r. został dowódcą Dywizjonu 317. Po wojnie studiował chemię w Nottingham i zrobił kurs zarządzania hotelem. Po podjęciu decyzji o pozostaniu na emigracji wspólnie z żoną prowadzili pensjonat . W 1951 r. w stopniu majora wrócił do pilotowania samolotów w RAF. Dwa lata później został oficerem aprowizacyjnym w bazie RAF w południowej Walii. Później służył m.in. w bazach brytyjskich na Malcie, w Jemenie i na Cyprze. Po odejściu na wojskową emeryturę w 1972 r. pracował w Komisji Szkolenia Gazownictwa i w Ministerstwie Obrony Zjednoczonego Królestwa. Polski pilot był wielokrotnie odznaczany, m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i trzykrotnie Krzyżem Walecznych. W 2011 r. otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. W czerwcu 2018 r., pół roku po śmierci ppłk. Franciszka Kornickiego, jego naturalnej wielkości sylwetka stanęła na stałej wystawie „Pierwszych sto lat: 1918-2018” w londyńskim Muzeum RAF tuż obok modelu myśliwca Spitfire, który tak wspaniale pilotował podczas wojny.