Bohdan Drozdowski
Wspomnienie
Poeta, prozaik, scenarzysta, dramatopisarz i tłumacz. W czasie wojny jako dziecko został wywieziony przez Niemców do obozu pracy. Po powrocie pracował jako robotnik, a od 1952 roku - jako dziennikarz w łódzkiej prasie i Polskim Radiu. Jednocześnie studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1956 roku był zastępcą redaktora naczelnego literackiego czasopisma "Współczesność", a od 1966 r. - jego naczelnym. Potem został wicedyrektorem Instytutu Kultury Polskiej w Londynie, a po powrocie, aż do 1986 r., był szefem miesięcznika "Poezja". Autor zbiorów wierszy, m.in. "Jest takie drzewo" (1956), "Moja Polska" (1957), dramatów "Kondukt" (1961), "Klatka" (1962), szkiców, m.in. "Epoka i reszta" (1967), powieści, m.in. "Arnhem - ciemne światło" (1968). W 1991 r. razem z Bohdanem Urbankowskim wydał antologię "Od Staffa do Wojaczka. Poezja polska 1939-1985".