Ryszard Marek Groński

Absolwent historii na Uniwersytecie Łódzkim. Debiutował w 1956 r. w Łodzi jako autor tekstów kabaretowych, współpracował jako dziennikarz z miejscową prasą. W 1966 r. przeniósł się do Warszawy. Trudno wyobrazić sobie bez niego powojenną historię polskiej rozrywki. Publikował w satyrycznym tygodniku „Szpilki”, jego skecze, monologi i piosenki były żelaznym punktem słynnych kabaretów. Wykonywano je m.in. w kabarecie Dudek Edwarda Dziewońskiego i Pod Egidą Jana Pietrzaka. Pisał sztuki („Papkin”) i musicale („Machiavelli”), był dyrektorem artystycznym dwóch warszawskich scen – Żydowskiego i Syreny. Stworzył scenariusze dwóch komedii filmowych Janusza Rzeszewskiego – „Misja specjalna” i „Lata dwudzieste... lata trzydzieste”. Napisał kilkanaście książek dla dzieci i młodzieży. W 2010 r. ukazał się „Szlemiel”, historia wojny i Zagłady oczami białego angielskiego buldoga należącego do żydowskiej rodziny z Warszawy. Przez lata był felietonistą „Polityki”. Zdzisław Pietrasik, zmarły w 2017 r. wieloletni szef działu kultury „Polityki”, tak go niegdyś scharakteryzował: „W czasach, kiedy nie było jeszcze na świecie Google’a, Marek pełnił funkcję telefonicznej »wyszukiwarki«: dzwoniącym do niego znajomym podawał z pamięci daty, tytuły dawno zapomnianych utworów, szczegóły z życia intymnego artystów”. W ostatnim tekście opublikowanym dwa tygodnie przed śmiercią pisał o powstałym zaraz po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. kabarecie poetyckim w kawiarni Życkiego na warszawskim Nowym Świecie.