Najstarsza polska koronczarka przeżyła dwie wojny światowe, dwa lata w kazachskim łagrze i komunistyczną biedę. Olga Szerauc podczas pierwszej wojny z matką i rodzeństwem tułała się przez ZSRR aż do Konstantynopola. W tym czasie zaczęła naukę haftu. W latach 20. razem z siostrą chodziła do Szkoły Tkactwa Artystycznego, gdzie poznała tajniki koronki klockowej. W czasie II wojny straciła męża i synka. Przymusowy sześcioletni pobyt w Kazachstanie zakończył się powrotem z córką do Polski. W Krakowie pracowała w Cepelii, Wytwórni Tkanin Artystycznych „Wanda”, potem spółdzielni Współpraca. Koronki klockowej, której pozostała wierna na lata, uczyła się pod okiem mistrzyni Zofii Dunajczan i opanowała ją do perfekcji. Dzięki niej technika wyrabiania koronki klockowej przetrwała do XXI w. W 2016 r. koronka krakowska została wpisana na krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.