Antoni Krauze
Wspomnienie
Nakręcił nieudany, propagandowy „Smoleńsk” (2016) o katastrofie smoleńskiej, ale też znakomitą „Prognozę pogody” (1982) według opowiadania Marka Nowakowskiego o ucieczce pensjonariuszy z domu starców, do którego właśnie przywieziono sporą partię trumien. Przed reżyserią w Łodzi Antoni Krauze studiował w warszawskiej ASP. Pracował dla Zespołu Filmowego „Tor”. Jego specjalnością był mały realizm - poddawani życiowej presji zwykli ludzie, których pokazywał z sympatią, choć nie bez złośliwości. W dwóch filmach telewizyjnych posłużył się tekstami Jana Himilsbacha: w „Monidle” (1969) bohater (Henryk Hunko, wielokrotnie angażowany przez Krauzego) jest nagabywany o zlecenie przez natrętnego malarza oszusta, a w „Party przy świecach” (1980) biedne małżeństwo na czas przyjazdu krewnych ze wsi udaje ludzi zamożnych. Na cenzorskiej półce dziewięć lat leżała „Meta” (1971, premiera 1980) według Marka Nowakowskiego o cwaniaku, który wprowadza się do mieszkania swego szkolnego kolegi, zajmując jego miejsce w rodzinie. Na sześć lat cenzura zatrzymała „Stację” (1981, premiera 1987) według Władysława Terleckiego o Październiku ’56 widzianym z perspektywy pasażerów czekających na pociąg, który nie nadjeżdża. Czasem Krauze brał się za kino gatunkowe. W „Strachu” (1975) według Zbigniewa Safjana mężczyzna zwolniony z więzienia, zatrudniwszy się jako kierowca w przedsiębiorstwie budowlanym, demaskuje zbrodnicze machlojki w prowincjonalnym miasteczku. „Akwarium” (1995) według powieści Wiktora Suworowa to psychologiczna historia szpiegowska. Siedmioodcinkowy serial „Zaklęty dwór” (1976) według Walerego Łozińskiego Krauze skroił na romantyczny horror płaszcza i szpady o spisku rewolucyjnym w Galicji przed 1848 r. Za „Czarny czwartek. Janek Wiśniewski padł” (2011) - oszczędną, lecz sugestywną wizję Grudnia ’70 na Wybrzeżu Krauzego wyróżniono na festiwalu w Gdyni. Nakręcił też wiele dokumentów: „Piwnica” (2001-02), o Piwnicy pod Baranami, „STS” (2004), o słynnym teatrze studenckim, „Pracownia z portretem artysty” (1992), o Jerzym Mierzejewskim, malarzu i wykładowcy Szkoły Filmowej w Łodzi, „Pisarz” (1994), o Witoldzie Zalewskim, kierowniku literackim zespołu Tor, „Preisner, czyli droga do sukcesu” (1995), o kompozytorze Zbigniewie Preisnerze, „Układanie życia” (1997), o pisarzu Wiktorze Woroszylskim, „Szwed z »Wesela«, czyli niezdrowo i romantycznie” (1998), o Andersie Bodegardzie, szwedzkim tłumaczu literatury polskiej, „Idąc, spotykając” (1999), o Stanisławie Różewiczu, „Ćwiczenia z niepamięci” (2004), o Januszu Morgensternie, czy „Radość pisania” (2005), o Wisławie Szymborskiej. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” reżyser poinformował w 2017 r., że wycofuje się z życia zawodowego.