Wojciech Giełżyński
Wspomnienie
Autor kilkudziesięciu książek, w tym popularnych pod koniec lat 70. opisów rewolucji sandinistów w Nikaragui i islamistycznej w Iranie. Zadebiutował w wieku 16 lat w mikołajczykowskiej "Gazecie Ludowej", której jego ojciec był redaktorem naczelnym. Odwiedził 80 krajów świata, napisał m.in. "Rewolucję w imię Augusta Sandino" i "Byłem gościem Chomeiniego", książki "Budowanie Niepodległej" i "Edward Abramowski: zwiastun Solidarności" wydał w polskich oficynach emigracyjnych i w podziemnych w kraju. W sierpniu 1980 r. wycofał się z prasy oficjalnej i związał z drugim obiegiem, również w stanie wojennym, gdy współpracował z czasopismami "Vacat" i "Most", współredagował "Przegląd Wiadomości Agencyjnych", publikował w paryskiej "Kulturze". Później był w redakcji "Gazety Wyborczej" i "Tygodnika Solidarność". Należał do najlepszych polskich reporterów i miał niewyczerpaną cierpliwość do młodych adeptów reportażu. Pomagał, podpowiadał, poprawiał, ułatwiał kontakty, zachęcał, uczył, lecz nie pouczał.