Bronisław Baczko
Wspomnienie
Wybitny filozof, znawca oświecenia i rewolucji francuskiej, historyk myśli społecznej i współzałożyciel (z Leszkiem Kołakowskim) warszawskiej szkoły historyków idei. W młodości Baczko był zaangażowanym komunistą, oficerem politycznym Ludowego Wojska Polskiego. Z wojska został oddelegowany na Wydział Filozofii UW. Początkowo na zajęcia chodził ostentacyjnie w mundurze. Ale stopniowo zmieniał poglądy. - Najważniejszym dla mnie wydarzeniem był protest robotniczy w Poznaniu w czerwcu 1956 r. Zobaczyłem, jak dyktatura proletariatu miażdży robotników czołgami. To było dla mnie doświadczenie fundamentalne - mówił Baczko w rozmowie z magazynem „Esprit". W latach 60. występował w obronie swobody akademickiej. W marcu 1968 r. wziął w obronę zbuntowanych studentów, za co został wyrzucony z uniwersytetu, otrzymał zakaz publikacji, aż w końcu został zmuszony do emigracji. Od 1974 r. związany był z Uniwersytetem Genewskim, został też profesorem honorowym tej uczelni. Jego napisana po francusku książka „Hiob, mój przyjaciel: obietnice szczęścia i nieuchronność zła” była nominowana do Nagrody Literackiej Nike 2002. W 2011 r. Bronisław Baczko został uhonorowany najważniejszą dla europejskich historyków nagrodą Eugenia Balzana za badania nad oświeceniem.