Jerzy Tomasz Świderski ps. „Lubicz”

Powstaniec warszawski, harcerz i profesor medycyny. Przez wiele lat kierował Zakładem Kardiologii Dziecięcej w Instytucie Matki i Dziecka. Jerzy Świderski w harcerstwie działał od dziecka. Podczas obrony Warszawy 1939 roku był gońcem Obrony Przeciwlotniczej. W czasie okupacji służył w tajnym harcerstwie – w Warszawskiej Drużynie Harcerzy im. Tadeusza Rejtana. Po ukończeniu kursu łączności 31. grudnia 1943 r. złożył przysięgę wojskową jako najmłodszy żołnierz w batalionie NOW-AK „Gustaw" (pluton łączności). Jego starszy brat Bohdan zginął pierwszego dnia powstania. Na Starym Mieście Jerzy Świderski pełnił funkcję łącznika mjr. „Roga”, a następnie łącznika dowódcy kompanii „Harcerskiej” por. „Kostki”. Po przejściu kanałami do Śródmieścia walczył w rejonie kościoła Świętego Krzyża, ul. Świętokrzyskiej i pl. Małachowskiego. Podczas powstania był dwukrotnie ranny. 21. sierpnia 1944 r. został odznaczony Krzyżem Walecznych i awansowany do stopnia kaprala. Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną. Po powstaniu nadal uczestniczył w konspiracji harcerskiej. W kwietniu 1945 r. dowodził kilkunastoma harcerzami z Warszawskiej Chorągwi Hufców Polskich uzbrojonymi w granaty, którzy przeprowadzili udaną akcję na skład amunicji strzeżony przez żołnierzy Armii Czerwonej. W październiku 1945 r. został zatrzymany we Wrocławiu przez UB pod zarzutem próby przedostania się na Zachód, a aresztowany w Warszawie w grudniu. Do lutego 1947 r. przebywał w areszcie śledczym Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego na ul. Koszykowej i w więzieniu mokotowskim. Skazany przez sąd wojskowy na trzy lata więzienia, został zwolniony z dalszego odbywania kary na mocy amnestii w 1947 roku. Maturę zdał rok później w gimnazjum i liceum Stefana Batorego w Warszawie. Studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie ukończył z wyróżnieniem w 1953 r. W 1960 r. zrobił doktorat, a w 1970 - habilitację. W 1984 r. otrzymał tytuł profesora nauk medycznych. Był pediatrą i kardiologiem. Jerzy Świderski uczestniczył w pracach projektowych Szpitala-Pomnika Centrum Zdrowia Dziecka i Centrum Zdrowia Matki Polki, a także Śląskiego Ośrodka Kardiologicznego w Zabrzu. Opublikował ponad 200 prac w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych. Autor książek z dziedziny pediatrii i kardiologii oraz opracowań wielu metod badań medycznych. Był współzałożycielem Europejskiego Towarzystwa Kardiologii Pediatrycznej, pracował naukowo w Szkole Medycznej Uniwersytetu Harvarda w Bostonie. W 1983 r. otrzymał Krzyż Armii Krajowej. 1 października 1983 r. odsłonił pomnik Małego Powstańca. Powstaniu poświęcił książki: „Dziennik harcerza powstańca. 63 dni w dzienniczku czternastoletniego chłopca" oraz „Harcerze 1944-1956. Najmłodsi w Powstaniu Warszawskim, drugiej konspiracji i więzieniach bezpieki". Pasjonował się historią, kartografią, uprawiał taternictwo, żeglarstwo i turystykę. Zwiedził Stany Zjednoczone, Europę, był w Indiach i Nepalu.

Zdjęcie profilowe: Wikimedia Commons