Maciej Serwański

Wybitny historyk, znawca dziejów Francji, stosunków polsko-francuskich i dyplomacji. Gawędziarz, erudyta i mędrzec w jednym. Maciej Serwański przez całe życie był związany z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Na uczelni zajmował różne stanowiska, w latach 1999–2012 kierował Zakładem Historii Nowożytnej do XVIII w. Specjalizował się w historii Polski XVI–XVIII w., historii Francji i stosunków polsko-francuskich w XVI–XVIII w., a także stosunkach międzynarodowych w Europie XVI–XVIII w. i dziejach dyplomacji. Prof. Serwański uważał, że polityka historyczna uprawiana przez całe dekady – od zaborów, poprzez II Rzeczpospolitą, PRL i czas po 1989 r. – zrobiła krzywdę świadomości historycznej rodaków, serwując im wersję polskich dziejów pełnych infantylnych mitów. – Wielu wciąż wierzy w te szarże ze skrzydłami, a jeszcze więcej, że bolszewików pod Warszawą pokonaliśmy dzięki Najświętszej Panience – narzekał. Sam nie mitologizował i nie infantylizował historii, a mimo to opowiadał barwnie i dowcipnie. Wykładał na całym świecie, m.in. na Sorbonie, Université Laval w Quebecu, Université de Haute-Bretagne w Rennes, Université de Strasbourg, a także w Belgii, Szwajcarii, Niemczech, Hiszpanii, Rosji, Szwecji, Czechach i we Włoszech. Był autorem kilkuset artykułów, opracowań i książek, m.in.: „Henryk III Walezy w Polsce. Stosunki polsko-francuskie w latach 1566–1576”, „Francja wobec Polski w dobie wojny trzydziestoletniej (1618–1648)”, a także „Słownika władców polskich”. W 2001 r. rząd Francji przyznał mu tytuł kawalera Orderu Palm Akademickich. We „Władcach Polski. Historii na nowo opowiedzianej” (2018) barwnie opowiedział o Stefanie Batorym i Henryku Walezym. A gdy książka wyszła, natychmiast zadzwonił i oczywiście zażartował: – Musiałem dźwig zamówić, żeby wtargać tę cegłę na balkon.