Artur Brauner

Honorowy obywatel Łodzi jest uznawany za jednego z najważniejszych powojennych producentów filmowych w Niemczech. Nakręcił ponad 500 filmów, dostał Oscara i dwa Złote Globy. Urodził się (jako Abraham, imienia Artur zaczął używać po II wojnie) w rodzinie zamożnego hurtownika handlującego drewnem. W Łodzi zdał maturę i do wojny studiował na politechnice. Od dziecka kochał film, był stałym bywalcem łódzkich kin. Po zajęciu Łodzi przemianowanej na Litzmannstadt hitlerowcy utworzyli w mieście getto, w którym Braunerowie musieli zamieszkać w kwietniu 1940 r. Artur uciekł z niego, przedostał się do ZSRR, gdzie przeżył wojnę. Jego najbliższa rodzina też przetrwała Holocaust, ale zmarło 49 jego krewnych. Po wojnie wraz z bratem wyjechał do Berlina Zachodniego, który miał być tylko przystankiem na drodze do USA. W 1946 r. założył własną wytwórnię filmową CCC Filmkunst. Zrealizował 270 filmów, wśród nich m.in. „Ósmy dzień tygodnia” Aleksandra Forda (1958). Ożenił się z Polką, byłą robotnicą przymusową w Niemczech – przeżył z Marią 71 lat. W 1961 r. zaoferował 10 tys. marek za informacje pozwalające schwytać Josefa Mengelego i postawić go przed sądem. Po 1968 r. na kilkanaście lat przerwał kontakty z Polską, wznowił je dopiero w latach 80. Współpracował z najlepszymi polskimi reżyserami, m.in. Andrzejem Wajdą, Jerzym Hoffmanem, Agnieszką Holland (za film „Europa, Europa” dostał w 1992 r. nominację do nagrody BAFTA dla najlepszego filmu zagranicznego). W 1992 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Łodzi. „Człowiek żyje sto lat. A potem tysiące lat jest martwy. Czy to nie jest niesprawiedliwe?” – mawiał Brauner, jeszcze zanim dożył setki.