Feliks Tych
Wspomnienie
Świadek i badacz Holocaustu, w latach 1995-2007 dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego, zmarł w Warszawie. Urodził się w rodzinie żydowskiej jako najmłodszy z dziewięciorga rodzeństwa. Dzieciństwo spędził w Radomsku, w czasie wojny częściowo w getcie, od 1942 r. ukrywany przez Polaków. W czasie Holocaustu stracił rodziców (zginęli w obozie w Treblince), część rodzeństwa i rodziny. Studiował historię w Warszawie i Moskwie, doktoryzował się z rewolucji 1905 roku w Królestwie Polskim. W 1956 r. zaczął pracę w Instytucie Historii PAN, gdzie był także członkiem Rady Naukowej Instytutu. W 1968 r. na fali antysemickiej nagonki został zwolniony z pracy. W latach 1971-87 pracował w Centralnym Archiwum Komitetu Centralnego PZPR. Od 1990 r. prof. Tych wykładał i prowadził seminaria jako profesor wizytujący na uniwersytetach m.in. w Getyndze, Darmstadt, Freiburgu i Kassel. Jest autorem kilku monografii i 26 tomów publikacji źródłowych z dziedziny polskiej i europejskiej historii społecznej przełomu XIX i XX w. W 2009 r. prof. Feliks Tych otrzymał statuetkę Felka "za niestrudzoną działalność na rzecz zachowania i przybliżania dziedzictwa Żydów polskich". Był członkiem zarządu Stowarzyszenia Żydowski Instytut Historyczny w Polsce i członkiem Rady Muzeum Historii Żydów Polskich. Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi. W 1990 r. został laureatem Austriackiej Nagrody Państwowej im. Victora Adlera.