Debbie Reynolds

Amerykańska aktorka i piosenkarka zmarła dzień po śmierci swojej córki Carrie Fisher, niezapomnianej księżniczki Lei z „Gwiezdnych wojen”. Chwilę wcześniej mówiła, że chciałaby być znów razem z córką. Mary Frances Reynolds, bo tak się naprawdę nazywała, urodziła się w El Paso w stanie Texas. Zanim została aktorką startowała w lokalnych konkursach piękności. To właśnie podczas jednego z takich zawodów wypatrzył ją poszukiwacz talentów wytwórni Warner Bros. W kinie zadebiutowała w 1948 roku rolą w filmie „Czerwcowa narzeczona” („June Bride”), dwa lata później wystąpiła w trzech musicalach: „Córka Rosie O'Grady” („The Daughter of Rosie O'Grady”), „Dwa tygodnie miłości” („Two Weeks With Love”), oraz „Trzy krótkie słowa” („Three Little Words”). W tym ostatnim wcieliła się w popularną w latach 20. XX wieku piosenkarkę Helen Kane, a partnerowali jej komik Red Skelton i tancerz Fred Astaire, który – jak później wspominała Reynolds – miał dawać jej wskazówki pomagające lepiej poruszać się przed kamerą. W 1952 roku zagrała w swoim – jak się później okazało – najgłośniejszym obrazie: w „Deszczowej piosence” („Singin' in the Rain”). Zaledwie 19-letnia wtedy aktorka lśniła tańcząc i śpiewając w takich utworach, jak „Would You?”, „Good Morning” i „All I Do Is Dream of You”, a partnerowali jej tacy gwiazdorzy ówczesnego kina, jak Gene Kelly i Donald O'Connor. Sukces Deszczowej piosenki sprawił, że w następnych latach była obsadzana również w musicalach: „Kocham Melvina” („I Love Melvin”, 1952), „Dajcie dziewczynie szansę” („Give a Girl a Break”, 1953), „Atena” („Athena”, 1954), „Cała naprzód” („Hit the Deck”, 1955). Wykonywana przez nią ballada „Tammy” z popularnego romansu „Panna Tammy i kawaler” („Tammy and the Bachelor”, 1957), w którym partnerował jej Leslie Nielsen, była tak popularna, że nawet wspięła się na szczyt listy przebojów muzyki popularnej. A za rozśpiewaną i roztańczoną rolę w filmie „Niezatapialna Molly Brown” („The Unsinkable Molly Brown”, 1964) otrzymała nominację do Oscara i Złotego Globu. Ale Debbie Reynolds grała też w obrazach, w których nie musiała śpiewać i tańczyć, jak m.in. „Koszowny związek” („The Catered Affair”, 1956), „Szeryf w spódnicy” („The Second Time Around”, 1961) i „Jak zdobyto Dziki Zachód” („How the West Was Won”, 1962). W tym ostatnim grała u boku takich gwiazd, jak Gregory Peck, Henry Fonda, Carolyn Jones i Eli Wallach. Po tym, jak w 1969 roku została bohaterką sitcomu „The Debbie Reynolds Show”, na pewien czas tylko sporadycznie pojawiała się w filmach kinowych, przedkładając nad nie występy na scenie. Grała zarówno w Las Vegas, jak i na Broadwayu, m.in. zastępując Lauren Bacall w musicalowej adaptacji „Woman of the Year” Do kina wróciła w latach 90., m.in. mignęła w „Bodyguardzie” („The Bodyguard”, 1992), zagrała drugoplanową rolę w „Pomiędzy niebem z ziemią” („Heaven and Earth”, 1993) i pierwszoplanową w obrazie Alberta Brooksa „Mamuśka” („Mother”, 1996). Jej ostatnim filmem był „Wielki Liberace” („Behind the Candelabra”, 2013), w którym zagrała Frances Liberace, matkę sławnego artysty. 28. grudnia 2016 roku, dzień po śmierci córki Carrie Fisher – również aktorki, rozsławionej rolą księżniczki Lei w „Gwiezdnych wojnach” George’a Lucasa – Debbie Reynolds przebywała w domu jej syna Todda Fishera w Beverly Hills, gdzie oboje planowali pogrzeb Carrie. Jak później relacjonował syn, w pewnym momencie matka stwierdziła, że „bardzo tęskni za Carrie i że chciałaby z nią być”. Kwadrans później miała rozległy udar. Została przewieziona do szpitala, ale po kilku godzinach zmarła.

Zdjęcie profilowe: Everett / East News