Stanisław Wyganowski
Wspomnienie
Prezydent Warszawy w latach 1990-94, tuż po wskrzeszeniu samorządu lokalnego. Za jego kadencji kontynuowano budowę metra, przygotowywano budowę spalarni śmieci i oczyszczalni ścieków, reformowano komunikację miejską. Stanisław Wyganowski walczył w kampanii wrześniowej, w czasie okupacji działał w Armii Krajowej. Odznaczono go Krzyżem Armii Krajowej, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Komandorskim Orderu „Polonia Restituta". Doktor nauk ekonomicznych, od 1950 r. pracował kolejno w instytucjach związanych z gospodarką miejską: Instytucie Budownictwa Mieszkaniowego, Biurze Projektów Warszawa Północny Wschód, Pracowni Urbanistycznej Województwa Warszawskiego, Instytucie Urbanistyki i Architektury. W latach 1968-72 był członkiem komitetów Polskiej Akademii Nauk – Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju oraz Komitetu Architektury i Urbanistyki. W latach 1968-73 zasiadał we władzach Towarzystwa Urbanistów Polskich. W 1997 r. został wybrany na prezesa TUP. W 1974 r. wyjechał na kontrakt do Algierii, gdzie pracował w polskiej ekipie nad planem miasta Algier. W 1980 r. wrócił do Polski, został docentem w Instytucie Kształtowania Środowiska. Działał w „Solidarności". Wyganowski jako prezydent Warszawy w latach 1990-94 miał trudne zadanie, bo kierował miastem w nowej sytuacji, po reformie ustroju stolicy, gdy trwały spory o kompetencje z burmistrzami siedmiu dzielnic-gmin. Prezydent Wyganowski zwrócił się wtedy do premiera o zmianę w statucie stolicy zasad podziału dochodów miasta. Za jego kadencji Stołeczne Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej wymieniało przestarzałą sieć. W 1993 r., gdy ratusz przejął pieczę nad drogami, ruszyły remonty ulic, wymiany nawierzchni i instalowanie nowych sygnalizacji świetlnych. Dwa lata wcześniej prezydent powołał do życia warszawską straż miejską. W późniejszych latach rzadko angażował się w politykę. W 2014 r. wsparł kandydaturę Hanny Gronkiewicz-Waltz na kolejną kadencję na stanowisku prezydenta Warszawy. W 2010 r. nieoczekiwanie przyszedł razem z Andrzejem Wielowieyskim na blokadę marszu ONR na placu Zamkowym. Jako prezydent Warszawy pełnił funkcję przewodniczącego Światowego Związku Miast Pokoju. Był delegatem Polski do Stałej Komisji Władz Lokalnych i Regionalnych przy Radzie Europy w Strasburgu, wiceprzewodniczącym Komisji Rządowo-Samorządowej przy Urzędzie Rady Ministrów oraz współzałożycielem Unii Metropolii Polskich, a w latach 1990-94 - przewodniczącym Rady Fundacji Unii. W 1993 r. opublikował książkę „Jutro wielka Warszawa". W 2012 r. został honorowym obywatelem stolicy.