Franciszek Walicki

Był twórcą terminu "big-beat" i pierwszych polskich zespołów rockandrollowych: Rhythm and Blues, Czerwono-Czarnych i Niebiesko-Czarnych. Jeden z najbardziej zasłużonych animatorów polskiej kultury lat 50., 60. i 70. Franciszek Walicki organizował pierwsze festiwale jazzowe w Sopocie (1956-57), odkrywał talenty i zakładał pierwsze w kraju zespoły rockowe: Rhythm and Blues, Czerwono-Czarni, Niebiesko-Czarni. W 1961 r. otworzył w Sopocie klub Non Stop, a w 1970 r. tamże pierwszą polską dyskotekę. Był też twórcą pierwszego polskiego pisma rockowego "Musicorama". Dzięki Franciszkowi Walickiemu doszło do pierwszego, historycznego występu polskiego zespołu rock'n'rollowego na Zachodzie. W grudniu 1963 r. w paryskiej Olympii zagrali Niebiesko-Czarni z Heleną Majdaniec, Michajem Burano i Czesławem Wydrzyckim (Niemenem). To właśnie Walicki namówił część muzyków bigbitowej grupy Blackout - Tadeusza Nalepę, Mirę Kubasińską, Józefa Hajdasza - do założenia nowego, blues-rockowego zespołu. Tak powstał Breakout. Franciszek Walicki był też współtwórcą sukcesów grupy SBB. Pod pseudonimem Jacek Grań pisał teksty dla zespołów, których był kierownikiem artystycznym lub menedżerem (choć nie tylko dla nich). Na długiej liście klasyków polskiego rocka, których jest współautorem, są m.in. piosenki "Czy mnie jeszcze pamiętasz?", "Niedziela będzie dla nas", "Puste koperty", "Gdybyś kochał, hej", "Poszłabym za tobą", "Na drugim brzegu tęczy". W 2004 r. Walicki przekazał swoje pamiątki związane z historią polskiej muzyki rockowej do Muzeum Polskiego Rocka w Gdańsku. Do końca życia był aktywny zawodowo i towarzysko - w 2012 r. napisał książkę "Epitafium na śmierć rock'n'rolla".

Zdjęcie profilowe: Kamil Gozdan / Agencja Gazeta