Jerzy Majkowski ps. „Czarny”
Wspomnienie
Wybitny neurolog, powstaniec warszawski, działacz kombatancki. W czasie okupacji uczył się na tajnych kompletach. Do Szarych Szeregów wstąpił w 1942 r. Podczas powstania walczył w zgrupowaniach „Paweł” i „Róg”. 13 sierpnia 1944 r. został ranny w eksplozji czołgu pułapki. Po kapitulacji trafił do obozu jenieckiego na terenie Niemiec. Po wyzwoleniu służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie w Hameln. W lipcu 1945 r. został odkomenderowany do Polskiego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego w Hohenwepel i Maczkowie. Maturę zdał w lutym 1947 r., wrócił do Polski i w tym samym roku podjął studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Dyplom uzyskał w 1952 r. Pracował w Klinice Neurologii, gdzie do 1973 r. kierował Pracownią EEG i Neurofizjologii. Do 1990 r. był kierownikiem Pracowni Neurologii Doświadczalnej CSK Akademii Medycznej w Warszawie. W 1974 r. organizował Wydział Lekarski II, a następnie został jego dziekanem. Później kierował Oddziałem Neurologii Ośrodka Naukowo-Dydaktycznego AM w Warszawie. W latach 1987-88 organizował Klinikę Neurologii i Epileptologii CMKP w Warszawie. W 1993 r. został profesorem zwyczajnym. W jego dorobku było ok. 500 publikacji w czasopismach naukowych oraz 14 książek, których był autorem lub redaktorem. Od 2003 r. prof. Majkowski był prezesem Środowiska Żołnierzy Batalionów AK „Gustawa” i „Harnasia” Światowego Związku Żołnierzy AK, należał do Związku Powstańców Warszawy. Odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej i Warszawskim Krzyżem Powstańczym. W maju 2019 r. został awansowany do stopnia pułkownika w stanie spoczynku. 10 czerwca otrzymał w domu akt nadania tytułu Honorowego Obywatela m.st. Warszawy. Uroczystej sesji rady miejskiej już nie dożył.
Powiązane artykuły
