s. Anna Magdalena Schwarzova
Wspomnienie
Wybitna czeska opozycjonistka przeszła prześladowania ze strony nazistów i komunistów. Żeby zostać karmelitanką, musiała zrezygnować z obywatelstwa swojego kraju. Była wtedy już na emeryturze. Urodziła się w rodzinie Żydów katolików. W 1941 r. razem z matką musiała zamieszkać w getcie w Terezinie. Reszta jej rodziny zginęła w KZ Auschwitz-Birkenau. Po wojnie wróciła do Pragi, gdzie zaczęła studiować anglistykę i romanistykę na Uniwersytecie Karola w Pradze. W 1948 r. zaczęła nowicjat w klasztorze Karmelitanek Bosych w Pradze. Władze nakazały zakonowi wydalenie nowicjuszek, więc Schwarzova musiała opuścić klasztor. Podpadła jednak władzom jako gorliwa katoliczka, w 1953 r. bezpieka oskarżyła ją o działalność antyrządową. Została skazana na 11 lat więzienia, wyszła po ośmiu latach dzięki amnestii. Pracowała na prowincji jako stróż nocny do 1968 r., gdy pozwolono jej wrócić do Pragi - wtedy została tłumaczką na uczelni, współpracowała też z Kartą 77 jako autorka i tłumaczka. Rok 1976 r. był dla niej przełomowy: przeszła na emeryturę i zmarła jej matka. Postanowiła więc ponownie wstąpić do zakonu. W Czechosłowacji mogła jedynie złożyć pierwsze śluby. Potem musiała zgodnie z zaleceniem generała zakonu wyjechać z kraju. Wybrała Polskę. Po złożeniu ślubów wieczystych w Krakowie w 1980 r. musiała jednak wrócić do Czechosłowacji. Dopiero po pięciu latach komunistyczne władze pozwoliły jej wrócić do krakowskiego klasztoru, ale musiała zrzec się obywatelstwa. W 1985 r. przyjechała do krakowskiego klasztoru jako bezpaństwowiec (potem uzyskała polskie obywatelstwo, a po 1989 r. odzyskała też obywatelstwo czechosłowackie) i już nie opuściła klauzury. W 2011 r. prezydent Czech Václav Klaus odznaczył siostrę Schwarzovą jednym z najważniejszych odznaczeń państwowych - orderem Tomáša Masaryka za zasługi w walce o rozwój demokracji, człowieczeństwa i ludzkich praw.