Maria Wachowiak

Błysnęła rolą temperamentnej fordanserki Lidki w „Pożegnaniach” Wojciecha Hasa (1958) według powieści Stanisława Dygata, zagraną jeszcze na studiach. U Hasa kochała się w Pawle (Tadeusz Janczar), choć została żoną Mirka (Gustaw Holoubek). Holoubek poślubił ją naprawdę na początku lat 60., była jego drugą żoną, mieli córkę Magdalenę. Ich ślub i wesele w pałacu w Jabłonnie to miejsce akcji powieści Jerzego Andrzejewskiego „Miazga” (1979). W filmowej „Szklanej górze” Pawła Komorowskiego (1960) Wachowiak była lekarką, w której kocha się robotnik z kamieniołomów. Rolę zbiegłej z transportu węgierskiej Żydówki zagrała w „Naganiaczu” (1963) Ewy i Czesława Petelskich według opowiadania Romana Bratnego. Porucznik Krystyną, polską żołnierką na Zachodzie, była w „Daleka jest droga” Bohdana Poręby (1963) według opowiadań Ksawerego Pruszyńskiego. Epizod sekretarki zamkowego kustosza dostała w kryminale Ryszarda Bera „Gdzie jest trzeci król” (1966) według Joe Alexa, a w serialu Wojciecha Solarza „Wielka miłość Balzaka” (1973) przypadła jej rola George Sand. W teatrze grała role szekspirowskie – w Narodowym Hermię w „Śnie nocy letniej” (1968), a w Dramatycznym Porcję w „Juliuszu Cezarze” (1971). Studia aktorskie w warszawskiej PWST skończyła w 1960 r., reżyserskie tamże – 15 lat później. Jako reżyserka pracowała m.in. w teatrach w Bydgoszczy i Opolu. W tym ostatnim wystawiła „Dożywocie” (1977) Fredry. W latach 1978-81 reżyserowała w Teatrze Polskiego Radia. W 1980 r. dostała Nagrodę Przewodniczącego Radiokomitetu za „Wymarzony dom Ani” według Lucy Maud Montgomery. W 1981 r. wyjechała do RFN, gdzie zastał ją stan wojenny. Razem z drugim mężem, dziennikarzem Marcinem Idzińskim, pracowała w Radiu Wolna Europa, a w latach 1993-99 grała rolę Wandy Winicki w telenoweli „Lindenstrasse” nadawanej w pierwszym programie niemieckiej telewizji.