Cezary Szlązak

Multiinstrumentalista, muzyk sesyjny, największe sukcesy odnosił jako członek grupy Dwa Plus Jeden. Przygodę z muzyką Cezary Szlązak zaczynał jako 18-latek w zespole Warszawskie Kuranty w połowie lat 60. Tam poznał śpiewającego gitarzystę Janusza Kruka i jego przyszłą żonę, wokalistkę Elżbietę Dmoch, z którymi współtworzył popularny zespół Dwa Plus Jeden. Początkowo był jego nieformalnym członkiem, by po kilku latach zostać tym trzecim, który wspiera na scenie małżeński duet. Szlązak grał na kilku instrumentach: fortepianie, klarnecie, saksofonie i akordeonie, a razem z Dwa Plus Jeden wylansował takie przeboje jak: „Ding-dong”, „Windą do nieba”, „California mon amour”, „Wielki mały człowiek” czy „Easy Come, Easy Go”. Przez pewien czas próbował kariery solowej. W połowie lat 80. wydał singiel z piosenkami „Bezpłatny kurs” oraz „Inne życie, inny świat”, ale projekt ten nie odniósł komercyjnego sukcesu. Dużo lepiej radził sobie jako muzyk sesyjny. Dźwięki jego saksofonu słychać w piosence „Du du” z debiutanckiej płyty Lady Pank. Towarzyszył też Wojciechowi Gąssowskiemu w nagraniu jego pierwszego dużego przeboju – „Zielone wzgórza nad Soliną”, zagrał w nim na fortepianie. Po śmierci Janusza Kruka w 1992 r. zespół Dwa Plus Jeden przestał istnieć, ale sześć lat później Szlązak razem z Elżbietą Dmoch na krótko reaktywowali grupę. Potem jeszcze parokrotnie próbował wracać na scenę – najpierw pod szyldem Cezary Szlązak Band, a następnie jako lider Dwa Plus Jeden, ale w składzie z innymi muzykami. Zespół koncertował, chociaż nie dokonał żadnych nowych nagrań.