Zygmunt Zimowski
Wspomnienie
Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia i biskup senior diecezji radomskiej. Święcenia kapłańskie przyjął w 1973 r. Studiował na KUL, w 1982 r. doktoryzował się z teologii dogmatycznej na Uniwersytecie Franzena w Innsbrucku. W 1983 r. rozpoczął pracę w Kongregacji Nauki Wiary. W 2002 r. został ordynariuszem diecezji. Święceń biskupich udzielił mu ówczesny prefekt Kongregacji Nauki Wiary kard. Joseph Ratzinger, późniejszy papież Benedykt XVI. Mottem biskupim Zygmunta Zimowskiego były słowa: „Nie przyszedłem, aby mi służono, lecz abym służył”. - Chcę być człowiekiem otwartym - mówił. Był autorem i redaktorem kilku książek, opublikował kilkadziesiąt artykułów. Współpracował z „L'Osservatore Romano” i „Niedzielą”. W Radiu Watykańskim wygłaszał homilie oraz komentarze do dokumentów watykańskich. Z inicjatywy abp. Zimowskiego w jego rodzinnym Kupieninie wybudowano Dom Radosnej Starości im. Jana Pawła II dla 75 osób oraz kaplicę pod wezwaniem Świętych Apostołów Piotra i Pawła. W czasie jego urzędowania w diecezji radomskiej powstał m.in. Ośrodek Edukacyjno-Charytatywny „Emaus” w Turnie, Centrum Myśli Benedykta XVI. Założył też Fundację „Dać Sercom Nadzieję”, w ramach której powstało Centrum Psychoterapii Rodzin. Z urzędu biskupa odszedł w 2009 r. po nominacji na przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia i wyniesieniu do godności arcybiskupa. Benedykt XVI włączył go w poczet członków Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, a 28 lipca 2012 Kongregacji ds. Biskupów. Abp Zimowski był doktorem h.c. Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Za zaangażowanie na rzecz ratowania żydowskich zabytków cmentarnych prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był honorowym obywatelem Radomia.