Romuald Dylewski

Romuald Dylewski studiował w latach 1945–52 na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Bezpośrednio po studiach pracował w Biurze Urbanistycznym Warszawy, gdzie zajmował się rozbudową Żerania i Pragi-Północ. Wtedy dostał ofertę pracy w Lublinie, gdzie miałby wzmocnić tutejszą pracownię urbanistyczną i przygotować pierwszy powojenny plan zagospodarowania przestrzennego dla miasta. Do Lublina Dylewski przyjechał w 1955 r. na okresową delegację, został na stałe. Na drogę dostał wtedy kartkę papieru napisaną na maszynie, gdzie były spisane wytyczne do nowego planu w ośmiu punktach. Prawdopodobnie ich autorem był Bolesław Bierut. To w tych wytycznych była mowa m.in. o tym, by stworzyć w mieście większą otwartą przestrzeń wodną. Efektem jest wybudowany w latach 70. Zalew Zemborzycki. W tym pierwszym planie Lublina był także pomysł dzielnicy Rury razem z ideą Centrum Zana. Koncepcję Centrum Zana Dylewski dopracowywał w latach 60., po powrocie z Anglii, gdzie był na stażu w biurze planowania Londynu. Od 1985 r. Dylewski pracował w Instytucie Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej (obecnie Instytut Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa) w Warszawie. Przez wiele lat był kierownikiem lubelskiej filii instytutu. Ważniejsze prace urbanistyczne Dylewskiego za granicą to: plan rejonu West Bethnal Green w Londynie, plan rozwoju miasta Bagdad i aglomeracji bagdadzkiej, plan miasta Homs w Iraku, plan Nowego Miasta Madina Al-Asad w aglomeracji Damaszku w Syrii, plany miast Trypolitanii w Libii. Dylewski nagrodzony został m.in. Złotą Odznaką SARP, Złotą Odznaką Honorową Towarzystwa Urbanistów Polskich, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.