Abbas Kiarostami
Wspomnienie
Pozycję, jaką reżyser zajmował w irańskiej kulturze, porównywano do roli Andrieja Tarkowskiego w ZSRR. Był mistykiem kina, a także fotografikiem, malarzem, autorem głośnych instalacji. Kiarostami odwoływał się do włoskiego neorealizmu, francuskiej Nowej Fali, ale też do staroperskiej mitologii, poezji, teatru. Jego najgłośniejszy film - „Smak wiśni” nagrodzony Złotą Palmą w Cannes (1997) - to przypowieść o niedoszłym samobójcy inspirowana aforyzmem Ciorana o tym, że człowiek czuje prawdziwy smak życia, dopiero gdy jest gotów je sobie odebrać. Filmy Kiarostamiego z tego okresu, w tym wybitny „Uniesie nas wiatr” (1999 r.), dzieją się w cieniu śmierci, ale ukazany w nich świat staje się rajem. W „Uniesie nas wiatr” ekipa z Teheranu przyjeżdża do wsi, w której dobiega końca żywot najstarszej w okolicy kobiety. Chcą sfilmować tradycyjny pogrzeb, ale dni mijają, a staruszka nie umiera. Kiarostami zwodzi widza przyzwyczajonego do kina akcji i sprawia, że pasjonujące staje się samo patrzenie. W swoich późnych latach Kiarostami, nie wyprowadzając się z Iranu, realizował filmy w Afryce i Japonii, prowadził warsztaty filmowe w Europie.