Piotr Bikont

Dziennikarz, publicysta, reżyser i krytyk kulinarny. Urodził się w Poznaniu, w PRL-u był działaczem opozycji. W latach 70. rozpoczął współpracę z Komitetem Obrony Robotników i kwartalnikiem „Puls”, dla którego przetłumaczył między innymi „Skowyt” Allena Ginsberga. Studiował reżyserię w Szkole Filmowej w Łodzi. Wtedy zaczął pisać do podziemnej łódzkiej „Solidarności z Gdańskiem". W listopadzie 1980 roku przewodził Akcji Solidarnego Czekania w Filmówce. Razem z kolegami i koleżankami - jako pierwsi w kraju - wywalczył autonomię dla swojej uczelni. W stanie wojennym Piotr Bikont był internowany przez 10 miesięcy – siedział w Łęczycy i Łowiczu. Po wyjściu na wolność - w latach 1982-89 - publikował na łamach podziemnego „Tygodnika Mazowsze”. Od końca lat 80. tworzył filmy dokumentalne o polskiej opozycji demokratycznej. Rejestrował obrady Okrągłego Stołu w 1989 roku. Od 1989 do 2001 roku był dziennikarzem „Gazety Wyborczej”. W 1990 r. wydał razem z żoną, Anną Bikont, książkę „Małe Vademecum Peerelu”. W latach 90. nakręcił kilka filmów dokumentalnych, m.in. „Żnin - Paryż - Wenecja, czyli sceny z życia prowincji” (1992-1993), „Włodzimierz Borowski” (1994), „Praffdata” (1995), „Z Czeczotem przez niebo i piekło” (1999), „Stół bez kantów” (1999). Spełniał się też w muzyce alternatywnej oraz jako performer. Organizował odczyty staroangielskiej poezji. Z Krzysztofem Knittlem, Markiem Chołoniewskim i Włodkiem Kiniorskim współtworzył awangardowy zespół Pociąg Towarowy. Od 1992 r. pracował, jako reżyser teatralny. Jednak zdecydowanie najbardziej znany był, jako recenzent kulinarny: z Robertem Makłowiczem stworzył duet publicystów piszących najpierw w tygodniku „Wprost” (w latach 2002-2005), a następnie w „Newsweek Polska”. Razem wydali książki: „Listy pieczętowane sosem, czyli gdzie karmią najlepiej w Polsce. Przewodnik” (2001), „Dialogi języka z podniebieniem” (2003), „Stół z niepowyłamywanymi nogami” (2007), a samodzielnie: „Polska na widelcu” (2005), „Polska. Nawigator kulinarny” (2007), „Kuchnia żydowska według Balbiny Przepiórko” (2011). Od 2009 roku Bikont patronował i prowadził z Makłowiczem wrocławski festiwal kulinarny Europa na Widelcu. W jej ramach rozkręcił m.in. konkurs na Najlepszy Smak Dolnego Śląska. Za działalność opozycyjną w 2008 r. Piotr Bikont został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zginął w wypadku samochodowym.

Zdjęcie profilowe: Krzysztof Miller / Agencja Gazeta