Krzysztof Kąkolewski

Wybitny twórca polskiego reportażu, pisarz, autor kilkudziesięciu książek, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego, zmarł z notesem pod poduszką. Krzysztof Kąkolewski był autorem książek reportażowych i beletrystycznych, m.in. sensacyjnego reportażu "Jak umierają nieśmiertelni" o morderstwie żony Romana Polańskiego i jego przyjaciela Wojciecha Frykowskiego, przełomowego dla spraw polsko-niemieckich tomu reportaży wywiadów ze zbrodniarzami hitlerowskimi "Co u pana słychać" oraz reportażu historycznego "Umarły cmentarz" o pogromie kieleckim i komunistycznych matactwach wokół tej sprawy. Czytelnicy uwielbiali jego reportaże kryminalne. W czasach PRL-u mówiło się o trojgu wielkich polskich reporterów na literę K: Ryszardzie Kapuścińskim, Hannie Krall i właśnie Kąkolewskim. Ten ostatni pisał m.in. o śmierci księdza Jerzego Popiełuszki, ale już od lat 80. chętniej zajmował się twórczością literacką niż reporterską. Był absolwentem wydziału dziennikarskiego UW, a potem wykładowcą tej uczelni. Stworzył szkołę reportażu w Studium Dziennikarskim, później w Instytucie Dziennikarstwa, gdzie wykładał przez dziesięciolecia. Krzysztof Kąkolewski pisał też scenariusze filmowe (np. do "Ktokolwiek wie..." w reżyserii Kazimierza Kutza, 1966), opowiadania oraz powieści. Jego powieść kryminalną "Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię" na ekran przeniósł reżyser Janusz Majewski (1969, w obsadzie m.in. Zygmunt Hübner i Barbara Brylska). Kąkolewski był kawalerem Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski i Złotego Krzyża Zasługi.

Zdjęcie profilowe: Piotr Gamdzyk/Reporter