Janusz Skowron
Wspomnienie
Niewidomy od urodzenia pianista jazzowy współpracował m.in. z Tomaszem Stańką, Stanisławem Sojką, Zbigniewem Namysłowskim, Ewą Bem, Marylą Rodowicz i Grzegorzem Ciechowskim. Gry na fortepianie zaczął uczyć się jako sześciolatek w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych w podwarszawskich Laskach. Później przeniósł się do stołecznego liceum na Pradze, a dopiero stamtąd – zaliczając po drodze ognisko muzyczne – trafił do średniej szkoły muzycznej przy ul. Miodowej. Kształcił się w klasie organów, ale – jak twierdził – bardzo słabo czytał nuty brajlowskie, co utrudniało granie skomplikowanych utworów. Największą popularność zdobył jako muzyk grupy String Connection grającej przystępny, wręcz rozrywkowy jazz określany w środowisku „yuppie jazzem”. W połowie lat 80. Skowron związał się z zespołem Freelectronic Tomasza Stańki, z którym nagrał kilka albumów – w tym słynny „Witkacy Peyotl” na motywach książki „Narkotyki – Niemyte dusze” – oraz dawał koncerty w całej Europie. Później przyszedł okres współpracy ze Zbigniewem Namysłowskim, a zwłaszcza z grupą Walk Away. Tam Skowron miał okazję zetknąć się z ikoną amerykańskiego jazzu, trębaczem Randy Breckerem. Efektem współpracy był album „Changes”. Skowron nie stronił też od muzyki rozrywkowej. W jego dorobku płytowym są albumy nagrane m.in. z Marylą Rodowicz czy Majką Jeżowską. Chętnie współpracował z rodzimymi rockmanami, m.in. przy solowych projektach Grzegorza Markowskiego i Obywatela GC, a także z Lady Pank oraz z Perfectem.