Ryszard Bugajski

Twórca najsłynniejszego „półkownika”, przejmującego filmu „Przesłuchanie” ukończonego w 1982 r., którego oficjalna premiera odbyła się siedem lat później. W stanie wojennym „Przesłuchanie”, nielegalnie przegrane na kasety wideo, krążyło po Polsce. „Na miłość boską, jakimż symbolem pokolenia akowskiego jest ta kurwa na ekranie, przepraszam bardzo?” – zapytał na kolaudacji reżyser Bohdan Poręba ze środowiska partyjnych nacjonalistów. Sprawiedliwość oddano filmowi dopiero w Cannes w 1990 r., gdzie Krystyna Janda grająca Antoninę Dziwisz, trzeciorzędną artystkę, która opiera się stalinowskiemu aparatowi terroru, dostała nagrodę aktorską. Za to Bugajski wyjechał na kilka lat do Kanady, by kręcić tam „Wyraźny motyw” (1991) o porwanym przez Indianina prawniku, któremu nie udało się zapobiec w sądzie wycinaniu lasów, i odcinki seriali „Strefa mroku” oraz „Alfred Hitchcock przedstawia”. Był synem przedwojennego działacza PPS-u. Ukończył filozofię na UW i reżyserię filmową w Łodzi. W latach 70. należał do Zespołu „X” Andrzeja Wajdy. Po powrocie do Polski Bugajski nakręcił „Graczy” (1995) o próbie zamachu na Lecha na Wałęsę i kampanii prezydenckiej w roku 1990. W 1997 r. został głównym reżyserem „Wiadomości” w TVP. W telewizji nakręcił obyczajowo-sensacyjny serial „Tak czy nie?” (2003), a dla kina „Generała Nila” (2009) z Olgierdem Łukaszewiczem w roli dowódcy akowskiego Kedywu. Jego „Układ zamknięty” (2013) o biznesmenach gnębionych przez prokuraturę i urząd skarbowy, co doprowadza do ich aresztowania i upadku ich firm, mógł powstać tylko dlatego, że realizację wsparli finansowo prywatni przedsiębiorcy. Z kinem pożegnał się „Zaćmą” (2016) - filmem o Julii Brystigerowej (w tej roli Maria Mamona, żona reżysera), osławionej oprawczyni z Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Bugajski był autorem trzech powieści: „Przesłuchanie” (1983), „Przyznaję się do winy” (1985) oraz „Sól i pieprz” (2000).