Jerzy Katlewicz

Jerzy Katlewicz

Ur. 02.04.1927 Zm. 16.11.2015

Wspomnienie

Jako dyrygent poprowadził w 1976 r. prawykonanie III Symfonii Henryka Mikołaja Góreckiego. Pierwszych lekcji muzyki udzielał mu ojciec organista (po latach zastąpi ojca podczas choroby), potem uczył się prywatnie, a wreszcie trafił do prof. Jerzego Żurawlewa, inicjatora konkursów chopinowskich, który, wysiedlony z Warszawy po upadku powstania warszawskiego, do 1946 mieszkał w Bochni. Ukończył dyrygenturę, studiował też kompozycję i fortepian. Przełomowym punktem jego kariery było zdobycie I nagrody w Konkursie Młodych Dyrygentów we Besançon w 1955 r. Kierował filharmonią w Krakowie i Poznaniu, a także Operą i Filharmonią Bałtycką. Był specjalistą od interpretacji utworów oratoryjnych - dawnych i współczesnych. Prowadził pierwsze wykonania „Jutrzni”, „Kosmogonii” i „Magnificat” Krzysztofa Pendereckiego. Towarzyszył wielu wybitnym solistom, m.in. Marcie Argerich, Witoldowi Małcużyńskiemu, Arturowi Rubinsteinowi, Krystianowi Zimermanowi, Kai Danczowskiej i Światosławowi Richterowi. Prowadził wiele zagranicznych orkiestr. Od 1972 r. prowadził klasę dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. W latach 1979-99 był jurorem Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. Fitelberga. Pod jego batutą po raz pierwszy w 1976 r. na Festiwalu Warszawska Jesień wykonana została po praz pierwszy III Symfonia „Symfonia pieśni żałosnych” Henryka Mikołaja Góreckiego. Wraz z orkiestrą Filharmonii Krakowskiej ilustrował muzycznie telewizyjną wersję słynnego spektaklu Starego Teatru „Noc listopadowa” w reżyserii Andrzeja Wajdy. Utwory pod dyrekcją Katlewicza wykorzystane zostały w filmach - „Dzieje grzechu” (1975) i „Sztuka kochania” (1989).

Redakcja

Zdjęcie profilowe: Filharmonia Krakowska