Janusz Kłosiński

Przez ponad pół wieku grał postać Józefa Jabłońskiego w powieści radiowej „W Jezioranach" emitowanej w radiowej "Jedynce". Janusz Kłosiński w czasie wojny rozwoził węgiel w rodzinnej Łodzi, a po wyzwoleniu pracował w składnicy złomu. Informację o egzaminach do szkoły aktorskiej przeczytał w tramwaju. Poszedł na egzaminy, został przyjęty. Szkołę ukończył w 1948 r., ale już rok wcześniej zaczął grać w teatrze. W Łodzi grał w Teatrze Wojska Polskiego (1947-1949), Nowym (1949-1960), Teatrze 7.15 (1960-1963), Teatrze im. Stefana Jaracza (1963-1965). W latach 1965-70 - poza występami na scenie - kierował łódzkim Teatrem Nowym. W 1970 r. przeniósł się do Warszawy, występował na deskach Teatru Narodowego. Kiedy po 13. grudnia 1981 r. w telewizyjnym studiu poparł decyzję o wprowadzeniu stanu wojennego, publiczność wyklaskała go za to podczas premiery „Wesela” 29. stycznia 1982 r. Po tym incydencie Kłosiński zrezygnował ze wszystkich ról. W filmie wystąpił m.in. w serialach „Czterej pancerni i pies”, „Janosik”, „Dom”, „Ballada o Januszku”, „Lalka”, „Podróż za jeden uśmiech”, „Czterdziestolatek”. Zagrał w takich obrazach, jak: „O dwóch takich, co ukradli księżyc” (1962) Jana Batorego, „Rękopis znaleziony w Saragossie” (1964) i „Lalka” (1968) Wojciecha Jerzego Hasa, „Nie ma mocnych” (1974) Sylwestra Chęcińskiego, „Niespotykanie spokojny człowiek” (1975) Stanisława Barei. Po raz ostatni na wielkim ekranie pojawił się w 2007 r. - zagrał postać starego proboszcza w filmie „Wszystko będzie dobrze” Tomasza Wiszniewskiego. W 2008 r. Janusz Kłosiński otrzymał nagrodę Teatru Polskiego Radia „Splendor Splendorów” za wybitne kreacje aktorskie w kilkudziesięciu słuchowiskach oryginalnych i adaptacjach radiowych.

Zdjęcie profilowe: Piotr Fotek/Reporter