Był nazywany Pisarzem Obojga Narodów. Najwybitniejszy przedstawiciel literatury polskich Białorusinów i jeden z najwybitniejszych pisarzy białoruskich w ogóle. Ukończył polonistykę na UW, debiut poetycki zanotował w 1956 r. w tygodniku polskich Białorusinów "Niwa", w którym pracował jako dziennikarz i redaktor. Prozatorsko debiutował zbiorem opowiadań, miniatur, opowieści i nowel "Zahony" (polski tytuł "Wielkie miasto Białystok"). Był autorem ponad 20 książek, m.in. powieści "Ściana" i "Samosiej", wierszy i prozy poetyckiej "Listowie", zbiorów esejów i publicystyki "Białoruś, Białoruś" i "Terra incognita: Białoruś". Tłumaczono go m.in. na angielski, niemiecki i włoski, on sam przełożył na białoruski m.in. Różewicza i Redlińskiego. - Dla Białostocczyzny, szczególnie tej białoruskiej, był osobowością, strażnikiem moralności i elementarnych zasad - wspominał jego przyjaciel malarz Leon Tarasewicz. Zmarł w rodzinnych Krynkach na skraju Puszczy Białowieskiej.