André Previn

Kompozytor, dyrygent i pianista pozostawił po sobie dziesiątki nagrań płytowych świadczących o jego rozległych muzycznych zainteresowaniach – od muzyki poważnej i symfonicznego repertuaru po jazz, musical i pop. Urodził się w Berlinie, skąd dziewięć lat później jego rodzina wyemigrowała do Paryża, a później do Los Angeles. Bardzo szybko związał się z przemysłem filmowym, a swoją pierwszą muzykę dla kina skomponował w wieku 20 lat („The Sun Comes Up”, 1949). Miał łatwość podchwytywania stylów muzycznych, komponował utwory dla jazz bandów i muzykę kameralną dla wykonawców klasycznych. Cały czas tworzył – w 2017 r. odbyła się w Newport w Wielkiej Brytanii premiera jego nowego utworu „Almost an Overture”. Previn uwielbiał świat rozrywki, szybko docenił nowe medium, jakim w latach 60. XX wieku była telewizja. W 1968 r., gdy został głównym dyrygentem London Symphony Orchestra, wprowadził transmitowany na małych ekranach popularyzujący muzykę program „André Previn’s Music Night”. Uwielbiał występować w programach rozrywkowych. Do historii brytyjskiej telewizji przeszedł odcinek popularnego telewizyjnego show „Morecambe and Wise” (BBC), w którym Previn uczył jednego z gospodarzy, komika Erica Morecambe’a, gry na fortepianie na przykładzie Koncertu a-moll Edvarda Griega. Previn był pięciokrotnie żonaty. Do jego legalnych wybranek należała amerykańska aktorka Mia Farrow, z którą miał dwóch synów. Jego żoną nr 5 była słynna niemiecka skrzypaczka Anne-Sophie Mutter. Previn ożenił się z nią w 2002 r. jako 72-latek. Ona miała wtedy 39 lat i była u szczytu kariery. Napisał dla niej „Koncert skrzypcowy”. Małżeństwo przetrwało cztery lata, choć po rozwodzie (plotki mówiły coś o niewierności Previna) oboje nadal bardzo się przyjaźnili. André Previn w dorobku miał cztery Oscary za muzykę do filmów „Gigi” (1958), „Porgy &amp, Bess” (1959), „Irma la Douce” (1963) i „My Fair Lady” (1964). 44 razy nominowano go do nagrody Grammy, zgarnął w sumie 10 statuetek – za nagrania swojej muzyki filmowej i za interpretacje muzyki poważnej, m.in. Rachmaninowa i „West Side Story” Leonarda Bernsteina.